Since the beginning of the COVID-19 pandemic, there has been an overall improvement in patient mortality. However, haematological malignancy patients continue to experience significant impacts from COVID-19, including high rates of hospitalization, intensive care unit (ICU) admissions, and mortality. In comparison to other haematological malignancy patients, individuals with chronic myeloid leukemia (CML) generally have better prognosis. This study, conducted using a large haematological malignancy patient database (EPICOVIDEHA), demonstrated that the majority of CML patients experienced mild infections. The decline in severe and critical infections over the years can largely be attributed to the widespread administration of vaccinations and the positive response they elicited. Notably, the mortality rate among CML patients was low and exhibited a downward trend in subsequent years. Importantly, our analysis provided confirmation of the effectiveness of vaccinations in CML patients.
- MeSH
- chronická myeloidní leukemie * epidemiologie MeSH
- COVID-19 * MeSH
- hematologické nádory * MeSH
- hospitalizace MeSH
- lidé MeSH
- pandemie MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
INTRODUCTION: Molnupiravir and nirmatrelvir/ritonavir are antivirals used to prevent progression to severe SARS-CoV-2 infections and decrease hospitalisation and mortality rates. Nirmatrelvir/ritonavir was authorised in Europe in December 2021, whereas molnupiravir is not yet licensed in Europe as of February 2022. Molnupiravir may be an alternative to nirmatrelvir/ritonavir because it is associated with fewer drug-drug interactions and contraindications. A caveat for molnupiravir is the mode of action induces viral mutations. Mortality rate reduction with molnupiravir was less pronounced than that with nirmatrelvir/ritonavir in patients without haematological malignancy. Little is known about the comparative efficacy of the two drugs in patients with haematological malignancy at high-risk of severe COVID-19. Thus, molnupiravir and nirmatrelvir/ritonavir were compared in a cohort of patients with haematological malignancies. METHODS: Clinical data from patients treated with molnupiravir or nirmatrelvir/ritonavir monotherapy for COVID-19 were retrieved from the EPICOVIDEHA registry. Patients treated with molnupiravir were matched by sex, age (±10 years), and severity of baseline haematological malignancy to controls treated with nirmatrelvir/ritonavir. RESULTS: A total of 116 patients receiving molnupiravir for the clinical management of COVID-19 were matched to an equal number of controls receiving nirmatrelvir/ritonavir. In each of the groups, 68 (59%) patients were male; with a median age of 64 years (interquartile range [IQR] 53-74) for molnupiravir recipients and 64 years (IQR 54-73) for nirmatrelvir/ritonavir recipients; 56.9% (n=66) of the patients had controlled baseline haematological malignancy, 12.9% (n=15) had stable disease, and 30.2% (n=35) had active disease at COVID-19 onset in each group. During COVID-19 infection, one third of patients from each group were admitted to hospital. Although a similar proportion of patients in the two groups were vaccinated (molnupiravir n=77, 66% vs. nirmatrelvir/ritonavir n=87, 75%), more of those treated with nirmatrelvir/ritonavir had received four vaccine doses (n=27, 23%) compared with those treated with molnupiravir (n=5, 4%) (P<0.001). No differences were detected in COVID-19 severity (P=0.39) or hospitalisation (P=1.0). No statistically significant differences were identified in overall mortality rate (P=0.78) or survival probability (d30 P=0.19, d60 P=0.67, d90 P=0.68, last day of follow up P=0.68). Deaths were either attributed to COVID-19, or the infection was judged by the treating physician to have contributed to death. CONCLUSIONS: Hospitalisation and mortality rates with molnupiravir were comparable to those with nirmatrelvir/ritonavir in high-risk patients with haematological malignancies and COVID-19. Molnupiravir is a plausible alternative to nirmatrelvir/ritonavir for COVID-19 treatment in patients with haematological malignancy.
- MeSH
- antivirové látky terapeutické užití MeSH
- COVID-19 * MeSH
- farmakoterapie COVID-19 MeSH
- hematologické nádory * komplikace farmakoterapie MeSH
- lidé středního věku MeSH
- lidé MeSH
- ritonavir terapeutické užití MeSH
- SARS-CoV-2 MeSH
- senioři MeSH
- Check Tag
- lidé středního věku MeSH
- lidé MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- senioři MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Evropa MeSH
BACKGROUND: Nirmatrelvir/ritonavir treatment decreases the hospitalisation rate in immunocompetent patients with COVID-19, but data on efficacy in patients with haematological malignancy are scarce. Here, we describe the outcome of nirmatrelvir/ritonavir treatment in a large cohort of the latter patients. METHODS: This is a retrospective cohort study from the multicentre EPICOVIDEHA registry (NCT04733729) on patients with haematological malignancy, who were diagnosed with COVID-19 between January and September 2022. Patients receiving nirmatrelvir/ritonavir were compared to those who did not. A logistic regression was run to determine factors associated with nirmatrelvir/ritonavir administration in our sample. Mortality between treatment groups was assessed with Kaplan-Meier survival plots after matching all the patients with a propensity score. Additionally, a Cox regression was modelled to detect factors associated with mortality in patients receiving nirmatrelvir/ritonavir. FINDINGS: A total of 1859 patients were analysed, 117 (6%) were treated with nirmatrelvir/ritonavir, 1742 (94%) were treated otherwise. Of 117 patients receiving nirmatrelvir/ritonavir, 80% had received ≥1 anti-SARS-CoV-2 vaccine dose before COVID-19 onset, 13% of which received a 2nd vaccine booster. 5% were admitted to ICU. Nirmatrelvir/ritonavir treatment was associated with the presence of extrapulmonary symptoms at COVID-19 onset, for example anosmia, fever, rhinitis, or sinusitis (aOR 2.509, 95%CI 1.448-4.347) and 2nd vaccine booster (aOR 3.624, 95%CI 1.619-8.109). Chronic pulmonary disease (aOR 0.261, 95%CI 0.093-0.732) and obesity (aOR 0.105, 95%CI 0.014-0.776) were not associated with nirmatrelvir/ritonavir use. After propensity score matching, day-30 mortality rate in patients treated with nirmatrelvir/ritonavir was 2%, significantly lower than in patients with SARS-CoV-2 directed treatment other than nirmatrelvir/ritonavir (11%, p = 0.036). No factor was observed explaining the mortality difference in patients after nirmatrelvir/ritonavir administration. INTERPRETATION: Haematological malignancy patients were more likely to receive nirmatrelvir/ritonavir when reporting extrapulmonary symptoms or 2nd vaccine booster at COVID-19 onset, as opposed to chronic pulmonary disease and obesity. The mortality rate in patients treated with nirmatrelvir/ritonavir was lower than in patients with targeted drugs other than nirmatrelvir/ritonavir. FUNDING: EPICOVIDEHA has received funds from Optics COMMIT (COVID-19 Unmet Medical Needs and Associated Research Extension) COVID-19 RFP program by GILEAD Science, United States (Project 2020-8223).
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
In 2008, we published the first set of guidelines for standardizing research in autophagy. Since then, this topic has received increasing attention, and many scientists have entered the field. Our knowledge base and relevant new technologies have also been expanding. Thus, it is important to formulate on a regular basis updated guidelines for monitoring autophagy in different organisms. Despite numerous reviews, there continues to be confusion regarding acceptable methods to evaluate autophagy, especially in multicellular eukaryotes. Here, we present a set of guidelines for investigators to select and interpret methods to examine autophagy and related processes, and for reviewers to provide realistic and reasonable critiques of reports that are focused on these processes. These guidelines are not meant to be a dogmatic set of rules, because the appropriateness of any assay largely depends on the question being asked and the system being used. Moreover, no individual assay is perfect for every situation, calling for the use of multiple techniques to properly monitor autophagy in each experimental setting. Finally, several core components of the autophagy machinery have been implicated in distinct autophagic processes (canonical and noncanonical autophagy), implying that genetic approaches to block autophagy should rely on targeting two or more autophagy-related genes that ideally participate in distinct steps of the pathway. Along similar lines, because multiple proteins involved in autophagy also regulate other cellular pathways including apoptosis, not all of them can be used as a specific marker for bona fide autophagic responses. Here, we critically discuss current methods of assessing autophagy and the information they can, or cannot, provide. Our ultimate goal is to encourage intellectual and technical innovation in the field.
- MeSH
- autofagie * fyziologie MeSH
- autofagozomy MeSH
- biologické markery MeSH
- biotest normy MeSH
- lidé MeSH
- lyzozomy MeSH
- proteiny spojené s autofagií metabolismus MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Research Support, N.I.H., Extramural MeSH
- Research Support, U.S. Gov't, Non-P.H.S. MeSH
- směrnice MeSH
Membranous Nephropathy (MN) is a rare autoimmune cause of kidney failure. Here we report a genome-wide association study (GWAS) for primary MN in 3,782 cases and 9,038 controls of East Asian and European ancestries. We discover two previously unreported loci, NFKB1 (rs230540, OR = 1.25, P = 3.4 × 10-12) and IRF4 (rs9405192, OR = 1.29, P = 1.4 × 10-14), fine-map the PLA2R1 locus (rs17831251, OR = 2.25, P = 4.7 × 10-103) and report ancestry-specific effects of three classical HLA alleles: DRB1*1501 in East Asians (OR = 3.81, P = 2.0 × 10-49), DQA1*0501 in Europeans (OR = 2.88, P = 5.7 × 10-93), and DRB1*0301 in both ethnicities (OR = 3.50, P = 9.2 × 10-23 and OR = 3.39, P = 5.2 × 10-82, respectively). GWAS loci explain 32% of disease risk in East Asians and 25% in Europeans, and correctly re-classify 20-37% of the cases in validation cohorts that are antibody-negative by the serum anti-PLA2R ELISA diagnostic test. Our findings highlight an unusual genetic architecture of MN, with four loci and their interactions accounting for nearly one-third of the disease risk.
- MeSH
- alely MeSH
- Asijci genetika MeSH
- běloši genetika MeSH
- celogenomová asociační studie * MeSH
- interferonové regulační faktory genetika MeSH
- jednonukleotidový polymorfismus MeSH
- lidé MeSH
- membranózní glomerulonefritida diagnóza genetika imunologie MeSH
- molekulární modely MeSH
- NF-kappa B - podjednotka p50 genetika MeSH
- receptory pro fosfolipasy A2 genetika MeSH
- sekvence aminokyselin MeSH
- studie případů a kontrol MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- metaanalýza MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Research Support, N.I.H., Extramural MeSH