Non-invasive small animal in vivo imaging is an essential tool in a broad variety of biomedical sciences and enables continuous monitoring of disease progression in order to develop and improve diagnostic, therapeutic and preventive measures. Imaging parasites non-invasively in live animals allows efficient parasite distribution evaluation in the host organism and objective evaluation of parasitic diseases' burden and progression in individual animals. The aim of this systematic review was to summarize recent trends in small animal in vivo imaging and compare and discuss imaging of single-cell and multicellular eukaryotic parasites. A literature survey was performed using Web of Science and PubMed databases in research articles published between 1990 and 2018. The inclusion criteria were using any imaging method to visualize a range of protozoan and helminth parasites in laboratory animals in vivo. A total of 92 studies met our inclusion criteria. Protozoans and helminths were imaged in 88% and 12% of 92 studies, respectively. The most common parasite genus studied was the protozoan Plasmodium followed by Trypanosoma and Leishmania. The most frequent imaging method was bioluminescence. Among the helminths, Schistosoma and Echinococcus were the most studied organisms. In vivo imaging is applicable in both protozoans and helminths. In helminths, however, the use of in vivo imaging methods is limited to some extent. Imaging parasites in small animal models is a powerful tool in preclinical research aiming to develop novel therapeutic and preventive strategies for parasitic diseases of interest both in human and veterinary medicine.
BACKGROUND: Babesia spp. are apicomplexan parasites which infect a wide range of mammalian hosts. Historically, most Babesia species were described based on the assumed host specificity and morphological features of the intraerythrocytic stages. New DNA-based approaches challenge the traditional species concept and host specificity in Babesia. Using such tools, the presence of Babesia DNA was reported in non-specific mammalian hosts, including B. canis in feces and tissues of insectivorous bats, opening questions on alternative transmission routes. The aim of the present study was to evaluate if B. canis DNA can be detected in tissues of laboratory rodents following oral inoculation with infected ticks. METHODS: Seventy-five questing adult Dermacentor reticulatus ticks were longitudinally cut in two halves and pooled. Each pool consisted of halves of 5 ticks, resulting in two analogous sets. One pool set (n = 15) served for DNA extraction, while the other set (n = 15) was used for oral inoculation of experimental animals (Mus musculus, line CD-1 and Meriones unguiculatus). Blood was collected three times during the experiment (before the inoculation, at 14 days post-inoculation and at 30 days post-inoculation). All animals were euthanized 30 days post-inoculation. At necropsy, half of the heart, lung, liver, spleen and kidneys were collected from each animal. The presence of Babesia DNA targeting the 18S rRNA gene was evaluated from blood and tissues samples. For histopathology, the other halves of the tissues were used. Stained blood smears were used for the light microscopy detection of Babesia. RESULTS: From the 15 pools of D. reticulatus used for the oral inoculation, six were PCR-positive for B. canis. DNA of B. canis was detected in blood and tissues of 33.3% of the animals (4 out of 12) inoculated with a B. canis-positive pool. No Babesia DNA was detected in the other 18 animals which received B. canis-negative tick pools. No Babesia was detected during the histological examination and all blood smears were microscopically negative. CONCLUSIONS: Our findings demonstrate that B. canis DNA can be detected in tissues of mammalian hosts following ingestion of infected ticks and opens the question of alternative transmission routes for piroplasms.
- MeSH
- aplikace orální MeSH
- Babesia genetika MeSH
- babezióza krev parazitologie MeSH
- Dermacentor parazitologie MeSH
- Gerbillinae MeSH
- hlodavci parazitologie MeSH
- infestace klíšťaty parazitologie MeSH
- myši MeSH
- protozoální DNA analýza MeSH
- RNA ribozomální 18S genetika MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- mužské pohlaví MeSH
- myši MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: Rodents are important reservoirs for zoonotic vector-borne agents. Thus, the distribution of rodents and their vicinity to humans and companion animals may have an important impact on human and animal health. However, the reservoir potential of some rodent genera, e.g. Microtus, has not yet been precisely examined concerning tick-borne pathogens in Central Europe. Therefore, we examined small mammals from Germany and the Czech Republic for the following vector-borne pathogens: Babesia spp., Bartonella spp., Anaplasma phagocytophilum, "Candidatus Neoehrlichia mikurensis" (CNM) and Coxiella burnetii. Spleen DNA from 321 small mammals belonging to four genera, Myodes (n = 78), Apodemus (n = 56), Microtus (n = 149), Sorex (n = 38), collected during 2014 in Germany and the Czech Republic were available for this study. DNA samples were examined for the presence of Babesia and Bartonella DNA by conventional PCR targeting the 18S rRNA gene and the 16S-23S rRNA intergenic spacer region, respectively. For the detection of CNM, A. phagocytophilum and C. burnetii real-time PCR assays were performed. RESULTS: Bartonella spp. DNA was detected in 216 specimens (67.3%) with 102/174 (58.6%) positive in Germany and 114/147 (77.6%) in the Czech Republic. The prevalence in each genus was 44.9% for Myodes, 63.2% for Sorex, 77.2% for Microtus and 75% for Apodemus. Four Bartonella species, i.e. Bartonella sp. N40, B. grahamii, B. taylorii and B. doshiae, as well as uncultured bartonellae, were detected. The Bartonella species diversity was higher in rodents than in shrews. In total, 27/321 (8.4%) small mammals were positive for CNM and 3/321 (0.9%) for A. phagocytophilum (S. coronatus and M. glareolus). All samples were negative for Babesia spp. and Coxiella spp. CONCLUSIONS: While the detected high prevalence for Bartonella in Apodemus and Myodes spp. is confirmatory with previous findings, the prevalence in Microtus spp. was unexpectedly high. This indicates that individuals belonging to this genus may be regarded as potential reservoirs. Interestingly, only Sorex spp. and M. glareolus were positive for A. phagocytophilum in the present study, suggesting a possible importance of the latter for the maintenance of certain A. phagocytophilum strains in nature.
- MeSH
- Anaplasma phagocytophilum izolace a purifikace MeSH
- Anaplasmataceae izolace a purifikace MeSH
- Babesia izolace a purifikace MeSH
- Bartonella izolace a purifikace MeSH
- Coxiella burnetii izolace a purifikace MeSH
- hlodavci mikrobiologie parazitologie MeSH
- prevalence MeSH
- zdroje nemoci mikrobiologie parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Česká republika MeSH
We undertook a study on Cryptosporidium spp. in wild cricetid rodents. Fecal samples were collected from meadow voles (Microtus pennsylvanicus), southern red-backed voles (Myodes gapperi), woodland voles (Microtus pinetorum), muskrats (Ondatra zibethicus) and Peromyscus spp. mice in North America, and from bank voles (Myodes glareolus) and common voles (Microtus arvalis) in Europe. Isolates were characterized by sequence and phylogenetic analyses of the small subunit ribosomal RNA (SSU) and actin genes. Overall, 33·2% (362/1089) of cricetids tested positive for Cryptosporidium, with a greater prevalence in cricetids from North America (50·7%; 302/596) than Europe (12·1%; 60/493). Principal Coordinate analysis separated SSU sequences into three major groups (G1-G3), each represented by sequences from North American and European cricetids. A maximum likelihood tree of SSU sequences had low bootstrap support and showed G1 to be more heterogeneous than G2 or G3. Actin and concatenated actin-SSU trees, which were better resolved and had higher bootstrap support than the SSU phylogeny, showed that closely related cricetid hosts in Europe and North America are infected with closely related Cryptosporidium genotypes. Cricetids were not major reservoirs of human pathogenic Cryptosporidium spp.
- MeSH
- Arvicolinae parazitologie MeSH
- Cryptosporidium klasifikace izolace a purifikace patogenita fyziologie MeSH
- divoká zvířata parazitologie MeSH
- feces parazitologie MeSH
- fylogeneze MeSH
- fylogeografie MeSH
- genotyp MeSH
- hlodavci parazitologie MeSH
- kryptosporidióza epidemiologie parazitologie MeSH
- myši parazitologie MeSH
- RNA ribozomální genetika MeSH
- sekvenční analýza DNA MeSH
- zdroje nemoci parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- myši parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Evropa MeSH
- Severní Amerika MeSH
Toxoplasma gondii is protozoan parasite with ability of causing disease in wide-spectrum of animals; many species of animals in captivity died of clinical toxoplasmosis. The monitoring of T. gondii antibodies in zoo animals can be an important indicator of T. gondii circulation in zoo. The aim of this study was to examine sera of animals from eight Czech zoos by latex agglutination test with statistical evaluation and detect T. gondii DNA in stray cats and rodents captured in the zoos. T. gondii antibodies were detected in 33% of 1043 zoo animals without statistical difference between birds (27%, n = 74) and mammals (33%, n = 969). In birds, the chance to be infected with T. gondii was higher in Accipitriformes (71%) compared to Pelecaniformes (6%) (p < 0.0001). In mammals, the chance to be infected with T. gondii was higher in Carnivora (63%) compared to Cetarodactyla (30%), Perissodactyla (26%), Primates (28%) and Rodentia (13%) (p < 0.0001) and higher in Felidae (70%) compared to Bovidae (28%) and Equidae (28%) (p < 0.0001). Mammals with carnivore/scavenger way of feeding were in a higher risk of T. gondii infection compared to herbivores and omnivores (p < 0.0001). T. gondii DNA was detected in tissue of one stray cat while in none of 77 rodents caught in zoo. This study is the first report on toxoplasmosis in zoos from the Czech Republic including seroepidemiology and molecular detection.
- MeSH
- Carnivora krev imunologie parazitologie MeSH
- divoká zvířata krev imunologie parazitologie MeSH
- hlodavci krev imunologie parazitologie MeSH
- kočky MeSH
- latex fixační testy MeSH
- protilátky protozoální imunologie MeSH
- protozoální DNA krev MeSH
- ptáci krev imunologie parazitologie MeSH
- rizikové faktory MeSH
- savci krev imunologie parazitologie MeSH
- séroepidemiologické studie MeSH
- Toxoplasma genetika imunologie MeSH
- toxoplazmóza zvířat krev epidemiologie imunologie MeSH
- zvířata v ZOO krev imunologie parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- kočky MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Česká republika epidemiologie MeSH
BACKGROUND: Babesiosis is an emerging and potentially zoonotic disease caused by tick-borne piroplasmids of the Babesia genus. New genetic variants of piroplasmids with unknown associations to vectors and hosts are recognized. Data on the occurrence of Babesia spp. in ticks and wildlife widen the knowledge on the geographical distribution and circulation of piroplasmids in natural foci. Questing and rodent-attached ticks, rodents, and birds were screened for the presence of Babesia-specific DNA using molecular methods. Spatial and temporal differences of Babesia spp. prevalence in ticks and rodents from two contrasting habitats of Slovakia with sympatric occurrence of Ixodes ricinus and Haemaphysalis concinna ticks and co-infections of Candidatus N. mikurensis and Anaplasma phagocytophilum were investigated. RESULTS: Babesia spp. were detected in 1.5 % and 6.6 % of questing I. ricinus and H. concinna, respectively. Prevalence of Babesia-infected I. ricinus was higher in a natural than an urban/suburban habitat. Phylogenetic analysis showed that Babesia spp. from I. ricinus clustered with Babesia microti, Babesia venatorum, Babesia canis, Babesia capreoli/Babesia divergens, and Babesia odocoilei. Babesia spp. amplified from H. concinna segregated into two monophyletic clades, designated Babesia sp. 1 (Eurasia) and Babesia sp. 2 (Eurasia), each of which represents a yet undescribed novel species. The prevalence of infection in rodents (with Apodemus flavicollis and Myodes glareolus prevailing) with B. microti was 1.3 % in an urban/suburban and 4.2 % in a natural habitat. The majority of infected rodents (81.3 %) were positive for spleen and blood and the remaining for lungs and/or skin. Rodent-attached I. ricinus (accounting for 96.3 %) and H. concinna were infected with B. microti, B. venatorum, B. capreoli/B. divergens, Babesia sp. 1 (Eurasia), and Babesia sp. 2 (Eurasia). All B. microti and B. venatorum isolates were identical to known zoonotic strains from Europe. Less than 1.0 % of Babesia-positive ticks and rodents carried Candidatus N. mikurensis or A. phagocytophilum. CONCLUSION: Our findings suggest that I. ricinus and rodents play important roles in the epidemiology of zoonotic Babesia spp. in south-western Slovakia. Associations with vertebrate hosts and the pathogenicity of Babesia spp. infecting H. concinna ticks need to be further explored.
- MeSH
- Babesia izolace a purifikace MeSH
- divoká zvířata mikrobiologie MeSH
- hlodavci mikrobiologie parazitologie MeSH
- klíšťata mikrobiologie MeSH
- klíště mikrobiologie MeSH
- prevalence MeSH
- ptáci mikrobiologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- mužské pohlaví MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Slovenská republika MeSH
Diversity of Enterocytozoon bieneusi genotypes in wild small rodent populations still remains incomplete and only few molecular studies have been conducted among these hosts. Therefore, the aim of this study was to determine whether small rodents, i.e., Apodemus agrarius, Apodemus flavicollis, Mus musculus and Myodes glareolus act as hosts of E. bieneusi and can play an important role in spore spreading in the environment of south-western Poland. Molecular analyses were conducted to determine pathogen genotypes. A total of 191 fecal and 251 spleen samples collected from 311 rodent individuals were examined for the occurrence of E. bieneusi by PCR amplifying ITS gene. The overall prevalence of E. bieneusi in rodent samples was 38.9%. The nucleotide sequences of ITS region of E. bieneusi revealed the presence a total of 12 genotypes with two being already known, i.e., D and gorilla 1 genotypes. The remaining ten are novel genotypes (WR1-WR10) which segregated into three groups in a neighbor joining phylogeny. This study reports for the first time E. bieneusi occurrence in wild living rodents in Poland and shows extensive genetic diversity within E. bieneusi isolates of rodent origin.
- MeSH
- Enterocytozoon klasifikace genetika MeSH
- feces parazitologie MeSH
- fylogeneze MeSH
- genetická variace * MeSH
- genotyp MeSH
- hlodavci parazitologie MeSH
- mezerníky ribozomální DNA genetika MeSH
- slezina parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Polsko MeSH
Between March 2012 and April 2014, we performed post-mortem parasitological examinations of 11 Eurasian beavers (Castor fiber Linnaeus, 1758) from the basins of four main rivers (Dyje, Labe, Morava, Vltava) in the Czech Republic. The cause of death of five adult animals was unknown, three adult animals died after being hit by cars, while one young and one adult as a result of serious injuries and one juvenile male drowned. The trematode Stichorchis subtriquetrus (Rudolphi, 1814) Lühe, 1909 was only found in the caecum body and caecum apex of nine beavers (82%), with no significant differences in parasite intensity among beavers. The highest number of trematodes (271) occurred in an adult female in July 2013; while a range of 1-57 individuals were found in other positive beavers. S. subtriquetrus size in both parts of the caecum was 11.0-17.0 × 5.5-8.0 mm (mean 14.3 × 6.9 mm). Results demonstrated that for the optimal detection of eggs, it was necessary to examine at least 10 g of faeces with a new modified method of sedimentation. The size range of 30 eggs was 157.1-182.5 × 99.3-109.8 μm (mean 168.0 × 104.4 μm). There were no differences in prevalence and seasonal occurrence of S. subtriquetrus between male and female beavers. We did not find any other intestinal endoparasites or tissue parasites (Sarcocystis spp., Trichinella spp.).
- MeSH
- hlodavci parazitologie MeSH
- infekce červy třídy Trematoda epidemiologie parazitologie veterinární MeSH
- Trematoda klasifikace izolace a purifikace MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- mužské pohlaví MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Česká republika MeSH
Human visceral (VL, also known as Kala-azar) and cutaneous (CL) leishmaniasis are important infectious diseases affecting countries in East Africa that remain endemic in several regions of Ethiopia. The transmission and epidemiology of the disease is complicated due to the complex life cycle of the parasites and the involvement of various Leishmania spp., sand fly vectors, and reservoir animals besides human hosts. Particularly in East Africa, the role of animals as reservoirs for human VL remains unclear. Isolation of Leishmania donovani parasites from naturally infected rodents has been reported in several endemic countries; however, the status of rodents as reservoirs in Ethiopia remains unclear. Here, we demonstrated natural Leishmania infections in rodents. Animals were trapped in 41 localities of endemic and non-endemic areas in eight geographical regions of Ethiopia and DNA was isolated from spleens of 586 rodents belonging to 21 genera and 38 species. Leishmania infection was evaluated by real-time PCR of kinetoplast (k)DNA and confirmed by sequencing of the PCR products. Subsequently, parasite species identification was confirmed by PCR and DNA sequencing of the 18S ribosomal RNA internal transcribed spacer one (ITS1) gene. Out of fifty (8.2%) rodent specimens positive for Leishmania kDNA-PCR and sequencing, 10 were subsequently identified by sequencing of the ITS1 showing that five belonged to the L. donovani complex and five to L. tropica. Forty nine kDNA-positive rodents were found in the endemic localities of southern and eastern Ethiopia while only one was identified from northwestern Ethiopia. Moreover, all the ten ITS1-positive rodents were captured in areas where human leishmaniasis cases have been reported and potential sand fly vectors occur. Our findings suggest the eco-epidemiological importance of rodents in these foci of leishmaniasis and indicate that rodents are likely to play a role in the transmission of leishmaniasis in Ethiopia, possibly as reservoir hosts.
- MeSH
- hlodavci parazitologie MeSH
- kvantitativní polymerázová řetězová reakce MeSH
- Leishmania donovani genetika izolace a purifikace MeSH
- Leishmania tropica genetika izolace a purifikace MeSH
- leishmanióza kožní diagnóza parazitologie přenos MeSH
- leishmanióza viscerální diagnóza parazitologie přenos MeSH
- lidé MeSH
- Phlebotomus parazitologie MeSH
- polymerázová řetězová reakce MeSH
- Psychodidae parazitologie MeSH
- sekvence nukleotidů MeSH
- sekvenční analýza DNA MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Etiopie MeSH