Thirteen monohydroxylated brassinosteroids analogues were synthesized and tested for their biological activity in plant and animal systems. The cytotoxic activity of the products was studied using human normal and cancer cell lines with 28-homocastasterone as positive control, their brassinolide type activity was established using the bean second-internode test with 24-epibrassinolide as standard.
- MeSH
- brassinosteroidy aplikace a dávkování chemická syntéza MeSH
- cholestanoly aplikace a dávkování chemická syntéza MeSH
- cytotoxiny aplikace a dávkování chemická syntéza MeSH
- lidé MeSH
- molekulární struktura MeSH
- nádorové buněčné linie MeSH
- proliferace buněk účinky léků MeSH
- steroidy heterocyklické aplikace a dávkování MeSH
- vztahy mezi strukturou a aktivitou MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
Hemophagocytic lymphohistiocytosis (HLH) used to have a dismal prognosis. We report the final results of HLH-94, the largest prospective diagnostic/therapeutic HLH study so far. The treatment includes immunosuppressive and cytotoxic therapy aiming at clinical remission, followed by HSCT in patients with familial, persistent, or recurrent disease. Altogether, 249 patients fulfilled inclusion criteria and started HLH-94 therapy (July 1994-December 2003); 227 (91%) were followed-up for ≥ 5 years. At 6.2 years median follow-up, estimated 5-year probability of survival was 54% ± 6%. Seventy-two patients (29%) died before HSCT, 64 within 1 year, 97% of whom had active disease. In 124 patients who underwent HSCT, 5-year survival was 66 ± 8%; tendency to increased survival (P = .064) in patients with nonactive disease at HSCT. Patients with familial disease had a 5-year survival of 50% ± 13%; none survived without HSCT. Patients deceased during the first 2 months more often had jaundice, edema, and elevated creatinine. Forty-nine patients (20%) were alive without signs of HLH activity and off-therapy > 1-year without HSCT; they presented at older age (P < .001), were more often female (P = .011), and less often had CNS disease (P < .001) or hepatomegaly (P = .007). To conclude, HLH-94 chemoimmunotherapy has considerably improved outcome in HLH. Collaborative efforts are needed to further reduce early mortality, HSCT-related mortality, and neurologic late effects.
- MeSH
- analýza přežití MeSH
- časové faktory MeSH
- cytotoxiny aplikace a dávkování škodlivé účinky MeSH
- dítě MeSH
- fixní kombinace léků MeSH
- imunosupresiva aplikace a dávkování škodlivé účinky MeSH
- imunoterapie metody škodlivé účinky MeSH
- klinické protokoly MeSH
- kojenec MeSH
- kombinovaná terapie MeSH
- lidé MeSH
- lymfohistiocytóza hemofagocytární diagnóza farmakoterapie mortalita terapie MeSH
- mladiství MeSH
- následné studie MeSH
- novorozenec MeSH
- předškolní dítě MeSH
- transplantace hematopoetických kmenových buněk MeSH
- udržovací chemoterapie MeSH
- Check Tag
- dítě MeSH
- kojenec MeSH
- lidé MeSH
- mladiství MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- novorozenec MeSH
- předškolní dítě MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- Publikační typ
- souhrny MeSH
Direct drug delivery to the cochlea is associated with the risk of irreversible damage to the ear. In this study, liposome and polymersome nanoparticles (NPs), both formed from amphiphilic molecules (lipids in liposomes and block copolymers in polymersomes), were tested as potential tools for drug delivery to the cochlea via application onto the round window membrane in adult mice (strain C3H). One day after round window membrane application, both types of NPs labeled with fluorescent markers were identified in the spiral ganglion in all cochlear turns without producing any distinct morphological or functional damage to the inner ear. NPs were detected, although to a lesser extent, in the organ of Corti and the lateral wall. The potential of liposome and polymersome NPs as therapeutic delivery systems into the cochlea via the round window membrane was evaluated using disulfiram, a neurotoxic agent, as a model payload. Disulfiram-loaded NP delivery resulted in a significant decrease in the number of spiral ganglion cells starting 2 days postapplication, with associated pronounced hearing loss reaching 20-35 dB 2 weeks postapplication as assessed through auditory brainstem responses. No changes in hair cell morphology and function (as assessed by recording otoacoustic emissions) were detected after disulfiram-loaded NP application. No effects were observed in controls where solution of free disulfiram was similarly administered. The results demonstrate that liposome and polymersome NPs are capable of carrying a payload into the inner ear that elicits a biological effect, with consequences measurable by a functional readout.
- MeSH
- apoptóza účinky léků MeSH
- Cortiho orgán účinky léků ultrastruktura MeSH
- cytotoxiny aplikace a dávkování farmakologie MeSH
- disulfiram aplikace a dávkování farmakologie MeSH
- fenestra rotunda účinky léků metabolismus ultrastruktura MeSH
- ganglion spirale cytologie účinky léků MeSH
- kaspasa 3 metabolismus MeSH
- kochlea účinky léků metabolismus ultrastruktura MeSH
- liposomy analýza MeSH
- myši MeSH
- nanočástice analýza MeSH
- povrchově aktivní látky chemie MeSH
- systémy cílené aplikace léků metody MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- mužské pohlaví MeSH
- myši MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
The successful treatment of cancer with conventional drugs is frequently complicated by the resistance of tumor cells to such a non-specific therapy. Over the last few years, immunotherapy has gained attention as a tumor-specific approach. Recent findings demonstrated that some conventional cytostatics stimulate local anticancer responses. New anticancer drugs, including their polymeric derivatives, are currently being developed with the aim of destroying tumors more effectively and more specifically. Among these, the water-soluble conjugates of doxorubicin with N-(2-hydroxypropyl)methacrylamide (HPMA) copolymer carrier have emerged as efficient therapeutics because they are able to not only directly destroy cancer cells but also elicit systemic tumor-specific anticancer responses. Here, we discuss new insights into their mechanisms of immune surveillance, which could suggest novel approaches to cancer therapy.
- MeSH
- adjuvancia imunologická aplikace a dávkování MeSH
- antitumorózní látky aplikace a dávkování MeSH
- biologické modely MeSH
- cytotoxiny aplikace a dávkování MeSH
- financování organizované MeSH
- imunologické faktory aplikace a dávkování MeSH
- lidé MeSH
- nádory farmakoterapie imunologie MeSH
- polymery aplikace a dávkování MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- zvířata MeSH
B-chronic lymphocytic leukemia (B-CLL) is the most common form of leukemia in the western world. It results from a relentless accumulation of small mature monoclonal lymphocytes. Following a recent demonstration of a significant increase in the proliferative pool of CLL cells in vivo, the gradual accumulation of malignant B-CLL cells seems to be primarily the consequence of their selective survival advantages relative to their normal B-cell counterparts. As the disease is mainly caused by defective apoptosis it is thus a good candidate for treatment by proapoptotic agents. Even though a large amount of research has been done during the last past years, the prognosis has not changed. Because of this, new therapeutic strategies are urgently needed, especially those that could switch on new apoptotic responses. In order to test the ability of parthenolide, a sesquiterpene lactone, to induce apoptosis and cytotoxicity of B-CLL cells in vitro, we cultured these cells in the presence of this substance. Incubations were continued for 3 days. Samples of cells were taken from cultures at 0, 24, 48 and 72 hours to measure apoptosis and cell viability. Peripheral Blood Mononuclear Cells (PBMCs) from five normal donors were submitted to the same techniques and served as control samples. In this study we show for the first time that parthenolide has a potent apoptotic and cytotoxic effect on B-CLL. It is noteworthy that this substance has almost no impact on normal PBMCs. This evidence suggests that parthenolide might be a promising therapy for B-CLL.