BACKGROUND: Sergentomyia minuta (Diptera: Phlebotominae) is an abundant sand fly species in the Mediterranean basin and a proven vector of reptile parasite Leishmania (Sauroleishmania) tarentolae. Although it feeds preferentially on reptiles, blood meal analyses and detection of Leishmania (Leishmania) infantum DNA in wild-caught S. minuta suggest that occasional feeding may occur on mammals, including humans. Therefore, it is currently suspected as a potential vector of human pathogens. METHODS: A recently established S. minuta colony was allowed to feed on three reptile species (i.e. lizard Podarcis siculus and geckos Tarentola mauritanica and Hemidactylus turcicus) and three mammal species (i.e. mouse, rabbit and human). Sand fly mortality and fecundity were studied in blood-fed females, and the results were compared with Phlebotomus papatasi, vector of Leishmania (L.) major. Blood meal volumes were measured by haemoglobinometry. RESULTS: Sergentomyia minuta fed readily on three reptile species tested, neglected the mouse and the rabbit but took a blood meal on human. However, the percentage of females engorged on human volunteer was low in cage (3%) and feeding on human blood resulted in extended defecation times, higher post-feeding mortality and lower fecundity. The average volumes of blood ingested by females fed on human and gecko were 0.97 μl and 1.02 μl, respectively. Phlebotomus papatasi females readily fed on mouse, rabbit and human volunteer; a lower percentage of females (23%) took blood meal on the T. mauritanica gecko; reptilian blood increased mortality post-feeding but did not affect P. papatasi fecundity. CONCLUSIONS: Anthropophilic behaviour of S. minuta was experimentally demonstrated; although sand fly females prefer reptiles as hosts, they were attracted to the human volunteer and took a relatively high volume of blood. Their feeding times were longer than in sand fly species regularly feeding on mammals and their physiological parameters suggest that S. minuta is not adapted well for digestion of mammalian blood. Nevertheless, the ability to bite humans highlights the necessity of further studies on S. minuta vector competence to elucidate its potential role in circulation of Leishmania and phleboviruses pathogenic to humans.
- MeSH
- DNA genetika MeSH
- ještěři * MeSH
- králíci MeSH
- Leishmania * genetika MeSH
- lidé MeSH
- myši MeSH
- Phlebotomus * parazitologie MeSH
- Psychodidae * parazitologie MeSH
- savci genetika MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- králíci MeSH
- lidé MeSH
- myši MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: In endemic areas of zoonotic leishmaniosis caused by L. infantum, early detection of Leishmania infection in dogs is essential to control the dissemination of the parasite to humans. The aim of this study was to evaluate the serological and/or molecular diagnostic performance of minimally and non-invasive samples (conjunctiva cells (CS) and peripheral blood (PB)) for monitoring Leishmania infection/exposure to Phlebotomus perniciosus salivary antigens in dogs at the beginning and the end of sand fly seasonal activity (May and October, respectively) and to assess associated risks factors. METHODS: A total of 208 sheltered dogs from endemic areas of leishmaniosis were screened. Leishmania DNA detection in PB on filter paper and CS was performed by nested-PCR (nPCR), while the detection of anti-Leishmania antibodies was performed using IFAT and ELISA. The exposure to P. perniciosus salivary antigens (SGH, rSP01 and rSP03B + rSP01) was measured by ELISA. RESULTS: Ninety-seven (46.6%) and 116 (55.8%) of the 208 dogs were positive to Leishmania antibodies or DNA by at least one test at the beginning and end of the sand fly season, respectively. IFAT and ELISA presented a substantial agreement in the serodiagnosis of leishmaniosis. Discrepant PB nPCR results were obtained between sampling points. Leishmania DNA was detected in CS of 72 dogs at the end of the phlebotomine season. The presence of antibodies to the parasite measured by ELISA was significantly higher in dogs presenting clinical signs compatible with leishmaniosis at both sampling points. Phlebotomus perniciosus salivary antibodies were detected in 179 (86.1%) and 198 (95.2%) of the screened dogs at the beginning and end of the phlebotomine season, respectively. CONCLUSIONS: The association between ELISA positivity and clinical signs suggests its usefulness to confirm a clinical suspicion. CS nPCR seems to be an effective and non-invasive method for assessing early exposure to the parasite. PB nPCR should not be used as the sole diagnostic tool to monitor Leishmania infection. The correlation between the levels of antibodies to P. perniciosus saliva and Leishmania antibodies suggests the use of a humoral response to sand fly salivary antigens as biomarkers of L. infantum infection.
- MeSH
- antigeny protozoální imunologie MeSH
- endemické nemoci prevence a kontrola MeSH
- hmyz - vektory parazitologie MeSH
- hmyzí proteiny imunologie MeSH
- imunoglobulin G krev MeSH
- konjunktiva cytologie parazitologie MeSH
- kousnutí a bodnutí hmyzem MeSH
- Leishmania infantum izolace a purifikace MeSH
- leishmanióza krev imunologie veterinární MeSH
- nemoci psů parazitologie prevence a kontrola přenos MeSH
- Phlebotomus parazitologie MeSH
- protilátky protozoální krev MeSH
- protozoální proteiny imunologie MeSH
- psi MeSH
- rizikové faktory MeSH
- sérologické testy MeSH
- slinné proteiny a peptidy imunologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- psi MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
Phlebotomine sand fly-borne pathogens such as Leishmania spp. and phleboviruses are emerging threats to humans and animals worldwide. The aim of this work was to evaluate the exposure of cats from Portugal to Toscana virus (TOSV) and Sandfly Fever Sicilian virus (SFSV) and assess the associated risk factors. The possible association between exposure to Phlebotomus perniciosus saliva with TOSV and SFSV was also investigated. Out of 369 cats tested, 18 (4.9%, n = 365) were seropositive for TOSV, and eight (2.2%, n = 367) were seropositive for SFSV. Multivariate logistic regression analysis showed that cats presenting clinical signs that were compatible with leishmaniosis and antibodies to TOSV had a significantly higher risk of being SFSV seropositive. The presence of antibodies to sand fly-borne viruses in cats indicate that these animals are frequently exposed to sand flies and transmitted pathogens. Data suggest that cats can be used to qualitatively monitor human exposure to TOSV and SFSV in endemic areas. The clinical impact of SFSV in cats' health should be investigated. The identification of the sand fly species responsible for the circulation of TOSV and SFSV in nature and the evaluation of the vectorial competence of P. perniciosus to SFSV should also be addressed.
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: Zoonotic leishmaniosis, caused by the protozoan Leishmania infantum, is a public and animal health problem in Asia, Central and South America, the Middle East and the Mediterranean Basin. Several phlebotomine sand fly species from the subgenus Larroussius are vectors of L. infantum. Data from dogs living in endemic areas of leishmaniosis advocate the use of antibody response to phlebotomine sand fly saliva as an epidemiological biomarker for monitoring vector exposure. The aim of this study was to analyse the exposure of cats to phlebotomine sand flies using detection of IgG antibodies to Phlebotomus perniciosus saliva. The association between phlebotomine sand fly exposure and the presence of Leishmania infection was also investigated. RESULTS: IgG antibodies to P. perniciosus saliva were detected in 167 (47.7%) out of 350 cats; higher antibody levels were present in sera collected during the period of phlebotomine sand fly seasonal activity (OR = 19.44, 95% CI: 9.84-38.41). Cats of 12-35 months had higher antibody levels than younger ones (OR = 3.56, 95% CI: 1.39-9.16); this difference was also significant with older cats (for 36-95 months-old, OR = 9.43, 95% CI: 3.62-24.48; for older than 95 months, OR = 9.68, 95% CI: 3.92-23.91). Leishmania spp. DNA was detected in the blood of 24 (6.9%) cats, while antibodies to L. infantum were detected in three (0.9%). Only one cat was positive to Leishmania by both techniques. Cats presenting IgG antibodies to P. perniciosus had a significantly higher risk of being positive for Leishmania infection. CONCLUSIONS: To our knowledge, this is the first study demonstrating anti-sand fly saliva antibodies in cats. The evaluation of the contact of this animal species with the vector is important to the development of prophylactic measures directed to cats, with the aim of reducing the prevalence of infection in an endemic area. Therefore, studies evaluating whether the use of imidacloprid/flumethrin collars reduces the frequency of P. perniciosus bites in cats are needed. It is also important to evaluate if there is a correlation between the number of phlebotomine sand fly bites and IgG antibody levels.
- MeSH
- imunoglobulin G imunologie MeSH
- kočky MeSH
- Leishmania infantum imunologie MeSH
- leishmanióza viscerální veterinární MeSH
- nemoci koček imunologie parazitologie MeSH
- Phlebotomus imunologie MeSH
- rizikové faktory MeSH
- sliny imunologie MeSH
- tvorba protilátek MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- kočky MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
Dirofilaria repens is a nematode affecting domestic and wild canids, transmitted by several species of mosquitoes. It usually causes a non-pathogenic subcutaneous infection in dogs and is the principal agent of human dirofilariosis in the Old World. In the last decades, D. repens has increased in prevalence in areas where it has already been reported and its distribution range has expanded into new areas of Europe, representing a paradigmatic example of an emergent pathogen. Despite its emergence and zoonotic impact, D. repens has received less attention by scientists compared to Dirofilaria immitis. In this review we report the recent advances of D. repens infection in dogs and humans, and transmission by vectors, and discuss possible factors that influence the spread and increase of this zoonotic parasite in Europe. There is evidence that D. repens has spread faster than D. immitis from the endemic areas of southern Europe to northern Europe. Climate change affecting mosquito vectors and the facilitation of pet travel seem to have contributed to this expansion; however, in the authors' opinion, the major factor is likely the rate of undiagnosed dogs continuing to perpetuate the life-cycle of D. repens. Many infected dogs remain undetected due to the subclinical nature of the disease, the lack of rapid and reliable diagnostic tools and the poor knowledge and still low awareness of D. repens in non-endemic areas. Improved diagnostic tools are warranted to bring D. repens diagnosis to the state of D. immitis diagnosis, as well as improved screening of imported dogs and promotion of preventative measures among veterinarians and dog owners. For vector-borne diseases involving pets, veterinarians play a significant role in prevention and should be more aware of their responsibility in reducing the impact of the zoonotic agents. In addition, they should enhance multisectorial collaboration with medical entomologists and the public health experts, under the concept and the actions of One Health-One Medicine.
- MeSH
- Culicidae parazitologie fyziologie MeSH
- Dirofilaria repens klasifikace genetika růst a vývoj izolace a purifikace MeSH
- dirofilarióza epidemiologie parazitologie přenos MeSH
- hmyz - vektory parazitologie fyziologie MeSH
- lidé MeSH
- nemoci psů epidemiologie parazitologie přenos MeSH
- psi MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- psi MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- přehledy MeSH
- Geografické názvy
- Evropa MeSH
We describe cases of collyriclosis in apodiform and passeriform birds in Portugal, Switzerland, and Germany. We extend the host range of Collyriculm faba to include apodiform birds ( Apus apus , Apus melba , and Apus pallidus ) and the passerine Sitta europaea (Eurasian Nuthatch). Infections varied in severity from an incidental finding to severe debilitation and death. The infection route remains unclear with the apparent absence from Germany, Portugal, and Switzerland of the first intermediate host of C. faba, the aquatic gastropod Bythinella austriaca, implying that other organisms might be involved in the parasite's life cycle. Furthermore, the detection of C. faba cysts in very young passerine birds may indicate an infection during the nestling stage and a rapid development of parasite-containing subcutaneous cysts. This series of cases highlights an increased geographic range into Portugal and the potential debilitating nature of a parasite of migratory birds in Europe. However, given the rarity of cases, collyriclosis does not seem to present an important threat to migratory species preservation.
- MeSH
- hostitelská specificita * MeSH
- infekce červy třídy Trematoda veterinární MeSH
- nemoci ptáků * MeSH
- ptáci MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Evropa MeSH
- Německo MeSH
- Portugalsko MeSH
- Švýcarsko MeSH
Sandfly-borne phleboviruses are endemic in the Mediterranean basin. However, levels of exposure of human and animal populations are inadequately researched. Toscana virus (TOSV) is present in Portugal where it causes human infection and disease; in contrast there are few data for sandfly fever Sicilian virus (SFSV) which has neither been isolated nor detected by molecular tests and for which there are only limited serological data. The sera collected from 1160 dogs and 189 cats in southern Portugal were tested for the presence of neutralizing antibodies against TOSV and SFSV, two viruses recognized as distinct serocomplexes in the Mediterranean region. Our data showed (i) seropositivity to TOSV and SFSV in dogs at a rate of 6.8 and 50.8 %, respectively, and (ii) that 3.7 % of cats were seropositive for TOSV. TOSV findings are in line with previous results obtained with less stringent serological assays. Our results for SFSV in dogs clearly indicate that the virus is circulating widely and that humans may be exposed to infection via the dogs. Although the presence of SFSV was suggested by haemagglutination inhibition in 4/1690 human sera in 1974, this is the first time, as far as we know, that SFSV has been shown to circulate so widely in dogs in Portugal. Future studies should be directed at isolating strains of SFSV in Portugal from dogs, humans and sandflies collected in high prevalence regions. As dogs appear to be good sentinels for SFSV, their role as a possible reservoir in the natural cycle should also be considered.
- MeSH
- horečka pappataci krev veterinární virologie MeSH
- kočky MeSH
- nemoci koček krev virologie MeSH
- nemoci psů krev virologie MeSH
- neutralizující protilátky krev MeSH
- Phlebovirus imunologie izolace a purifikace MeSH
- protilátky virové krev MeSH
- psi MeSH
- séroepidemiologické studie MeSH
- virus horečky pappataci imunologie izolace a purifikace MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- kočky MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- psi MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Portugalsko epidemiologie MeSH
BACKGROUND: The recent geographical expansion of phlebotomine vectors of Leishmania infantum in the Mediterranean subregion has been attributed to ongoing climate changes. At these latitudes, the activity of sand flies is typically seasonal; because seasonal phenomena are also sensitive to general variations in climate, current phenological data sets can provide a baseline for continuing investigations on sand fly population dynamics that may impact on future scenarios of leishmaniasis transmission. With this aim, in 2011-2013 a consortium of partners from eight Mediterranean countries carried out entomological investigations in sites where L. infantum transmission was recently reported. METHODS/PRINCIPAL FINDINGS: A common protocol for sand fly collection included monthly captures by CDC light traps, complemented by sticky traps in most of the sites. Collections were replicated for more than one season in order to reduce the effects of local weather events. In each site, the trapping effort was left unchanged throughout the survey to legitimate inter-seasonal comparisons. Data from 99,000 collected specimens were analyzed, resulting in the description of seasonal dynamics of 56,000 sand flies belonging to L. infantum vector species throughout a wide geographical area, namely P. perniciosus (Portugal, Spain and Italy), P. ariasi (France), P. neglectus (Greece), P. tobbi (Cyprus and Turkey), P. balcanicus and P. kandelakii (Georgia). Time of sand fly appearance/disappearance in collections differed between sites, and seasonal densities showed variations in each site. Significant correlations were found between latitude/mean annual temperature of sites and i) the first month of sand fly appearance, that ranged from early April to the first half of June; ii) the type of density trend, varying from a single peak in July/August to multiple peaks increasing in magnitude from May through September. A 3-modal trend, recorded for P. tobbi in Cyprus, represents a novel finding for a L. infantum vector. Adults ended the activity starting from mid September through November, without significant correlation with latitude/mean annual temperature of sites. The period of potential exposure to L.infantum in the Mediterranean subregion, as inferred by adult densities calculated from 3 years, 37 sites and 6 competent vector species, was associated to a regular bell-shaped density curve having a wide peak center encompassing the July-September period, and falling between early May to late October for more than 99% of values. Apparently no risk for leishmaniasis transmission took place from December through March in the years considered. We found a common pattern of nocturnal females activity, whose density peaked between 11 pm and 2 am. CONCLUSIONS: Despite annual variations, multiple collections performed over consecutive years provided homogeneous patterns of the potential behavior of leishmaniasis vectors in selected sites, which we propose may represent sentinel areas for future monitoring. In the investigated years, higher potential risk for L. infantum transmission in the Mediterranean was identified in the June-October period (97% relative vector density), however such risk was not equally distributed throughout the region, since density waves of adults occurred earlier and were more frequent in southern territories.
- MeSH
- hmyz - vektory parazitologie fyziologie MeSH
- Leishmania infantum fyziologie MeSH
- leishmanióza epidemiologie parazitologie přenos MeSH
- lidé MeSH
- podnebí MeSH
- populační dynamika MeSH
- Psychodidae parazitologie fyziologie MeSH
- roční období MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Středomoří MeSH
BACKGROUND: Human visceral leishmaniasis caused by Leishmania donovani is considered an anthroponosis; however, Leishmania-infected animals have been increasingly reported in L. donovani foci, and the role of these animals as reservoirs for human L. donovani infection remains unclear. METHODS: We conducted a study of domestic animals (goats, sheep, cows, dogs, and donkeys) in three L. donovani foci in northwestern Ethiopia. Domestic animals were screened for Leishmania DNA and for anti-L. donovani IgG. Serum anti-sand fly saliva antibodies were used as a marker of exposure to the vector sand fly, Phlebotomus orientalis. RESULTS: Of 546 animals tested, 32 (5.9%) were positive for Leishmania DNA, with positive animals identified among all species studied. Sequencing indicated that the animals were infected with parasites of the L. donovani complex but could not distinguish between L. infantum and L. donovani. A total of 18.9% of the animals were seropositive for anti-L. donovani IgG, and 23.1% of the animals were seropositive for anti-P. orientalis saliva IgG, with the highest seroprevalence observed in dogs and sheep. A positive correlation was found between anti-P. orientalis saliva and anti-L. donovani IgGs in cows, goats, and sheep. CONCLUSIONS: The detection of L. donovani complex DNA in the blood of domestic animals, the reported seroprevalence to the L. donovani antigen, and the widespread exposure to sand fly saliva among domestic animals indicate that they are frequently exposed to Leishmania infection and are likely to participate in the epidemiology of Leishmania infection, either as potential blood sources for sand flies or possibly as parasite hosts.
- MeSH
- Equidae MeSH
- hmyz - vektory parazitologie MeSH
- hospodářská zvířata krev parazitologie MeSH
- Leishmania donovani genetika imunologie izolace a purifikace MeSH
- leishmanióza krev diagnóza parazitologie veterinární MeSH
- ovce MeSH
- protilátky protozoální krev MeSH
- psi MeSH
- Psychodidae parazitologie fyziologie MeSH
- skot MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- mužské pohlaví MeSH
- psi MeSH
- skot MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Etiopie MeSH
We studied the development of antimony-resistant Leishmania infantum in natural vectors Lutzomyia longipalpis and Phlebotomus perniciosus to ascertain the risk of parasite transmission by sand flies. All three resistant strains produced fully mature late-stage infections in sand flies; moreover, the resistant phenotype was maintained after the passage through the vector. These results highlight the risk of circulation of resistant Leishmania strains and question the use of human drugs for treatment of dogs as Leishmania reservoirs.