Leishmaniases are neglected tropical diseases and Leishmania (Leishmania) infantum and Leishmania (Viannia) braziliensis are the most important causative agents of leishmaniases in the New World. These two parasite species may co-circulate in a given endemic area but their interactions in the vector have not been studied yet. We conducted experimental infections using both single infections and co-infections to compare the development of L. (L.) infantum (OGVL/mCherry) and L. (V.) braziliensis (XB29/GFP) in Lutzomyia longipalpis and Lutzomyia migonei. Parasite labelling by different fluorescein proteins enabled studying interspecific competition and localization of different parasite species during co-infections. Both Leishmania species completed their life cycle, producing infective forms in both sand fly species studied. The same happens in the co infections, demonstrating that the two parasites conclude their development and do not compete with each other. However, infections produced by L. (L.) infantum reached higher rates and grew more vigorously, as compared to L. (V.) braziliensis. In late-stage infections, L. (L.) infantum was present in all midgut regions, showing typical suprapylarian type of development, whereas L. (V.) braziliensis was concentrated in the hindgut and the abdominal midgut (peripylarian development). We concluded that both Lu. migonei and Lu. longipalpis are equally susceptible vectors for L. (L.) infantum, in laboratory colonies. In relation to L. (V.) braziliensis, Lu. migonei appears to be more susceptible to this parasite than Lu. longipalpis.
- MeSH
- hmyz - vektory parazitologie MeSH
- Leishmania braziliensis růst a vývoj fyziologie MeSH
- Leishmania infantum růst a vývoj fyziologie MeSH
- Psychodidae parazitologie MeSH
- stadia vývoje MeSH
- trávicí systém parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
Sand flies (Diptera: Psychodidae) are natural vectors of Leishmania. For the initiation of sand fly experimental infections either Leishmania amastigotes or promastigotes can be used. In order to obtain comparable results, it is necessary to adjust and standardize procedures. During this study, we conducted promastigote- and amastigote-initiated infections of Leishmania infantum Nicolle, 1908 parasites in Phlebotomus (Larroussius) perniciosus Newstead, 1911 in two laboratories with different levels of biosafety protection. Protocol originally designed for a biosafety level 2 facility was modified for biosafety level 3 facility and infection parameters were compared. Particularly, specially designed plastic containers were used for blood feeding; feeders were placed outside the sand fly cage, on the top of the mesh; feeding was performed inside the climatic chamber; separation of engorged females was done in Petri dishes kept on ice; engorged females were kept in the cardboard containers until dissection. All experiments, conducted in both laboratories, resulted in fully developed late stage infections with high number of parasites and colonization of the stomodeal valve. We demonstrated that protocol originally designed for biosafety level 2 facilities can be successfully modified for other biosafety facilities, depending on the special requirements of the individual institution/laboratory.
BACKGROUND: Canine leishmaniasis (CanL) is a severe chronic disease caused by Leishmania infantum and transmitted by sand flies of which the main vector in the Western part of the Mediterranean basin is Phlebotomus perniciosus. Previously, an immunochromatographic test (ICT) was proposed to allow rapid evaluation of dog exposure to P. perniciosus. In the present study, we optimized the prototype and evaluated the detection accuracy of the ICT in field conditions. Possible cross-reactions with other hematophagous arthropods were also assessed. METHODOLOGY/PRINCIPAL FINDINGS: The ICT was optimized by expressing the rSP03B protein in a HEK293 cell line, which delivered an increased specificity (94.92%). The ICT showed an excellent reproducibility and inter-person reliability, and was optimized for use with whole canine blood which rendered an excellent degree of agreement with the use of serum. Field detectability of the ICT was assessed by screening 186 dogs from different CanL endemic areas with both the SGH-ELISA and the ICT, and 154 longitudinally sampled dogs only with the ICT. The ICT results corresponded to the SGH-ELISA for most areas, depending on the statistical measure used. Furthermore, the ICT was able to show a clear seasonal fluctuation in the proportion of bitten dogs. Finally, we excluded cross-reactions between non-vector species and confirmed favorable cross-reactions with other L. infantum vectors belonging to the subgenus Larroussius. CONCLUSIONS/SIGNIFICANCE: We have successfully optimized the ICT, now also suitable to be used with whole canine blood. The test is able to reflect the seasonal fluctuation in dog exposure and showed a good detectability in a field population of naturally exposed dogs, particularly in areas with a high seroprevalence of bitten dogs. Furthermore, our study showed the existence of favorable cross-reactions with other sand fly vectors thereby expanding its use in the field.
- MeSH
- hmyz - vektory parazitologie fyziologie MeSH
- imunoanalýza metody MeSH
- Leishmania infantum fyziologie MeSH
- leishmanióza krev diagnóza parazitologie veterinární MeSH
- myši inbrední BALB C MeSH
- nemoci psů krev diagnóza parazitologie MeSH
- Phlebotomus parazitologie fyziologie MeSH
- psi MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- psi MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- hodnotící studie MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
The frequency of sandfly-host contacts can be measured by host antibody levels against sandfly salivary proteins. Recombinant salivary proteins are suggested to represent a valid replacement for salivary gland homogenate (SGH); however, it is necessary to prove that such antigens are recognized by antibodies against various populations of the same species. Phlebotomus perniciosus (Diptera: Psychodidae) is the main vector of Leishmania infantum (Trypanosomatida: Trypanosomatidae) in southwest Europe and is widespread from Portugal to Italy. In this study, sera were sampled from naturally exposed dogs from distant regions, including Campania (southern Italy), Umbria (central Italy) and the metropolitan Lisbon region (Portugal), where P. perniciosus is the unique or principal vector species. Sera were screened for anti-P. perniciosus antibodies using SGH and 43-kDa yellow-related recombinant protein (rSP03B). A robust correlation between antibodies recognizing SGH and rSP03B was detected in all regions, suggesting substantial antigenic cross-reactivity among different P. perniciosus populations. No significant differences in this relationship were detected between regions. Moreover, rSP03B and the native yellow-related protein were shown to share similar antigenic epitopes, as canine immunoglobulin G (IgG) binding to the native protein was inhibited by pre-incubation with the recombinant form. These findings suggest that rSP03B should be regarded as a universal marker of sandfly exposure throughout the geographical distribution of P. perniciosus.
- MeSH
- antigeny analýza MeSH
- hmyz - vektory parazitologie fyziologie MeSH
- hmyzí proteiny analýza MeSH
- kousnutí a bodnutí hmyzem epidemiologie etiologie MeSH
- Leishmania infantum fyziologie MeSH
- leishmanióza parazitologie veterinární MeSH
- nemoci psů epidemiologie etiologie MeSH
- Phlebotomus parazitologie fyziologie MeSH
- psi MeSH
- rekombinantní proteiny analýza MeSH
- slinné proteiny a peptidy analýza MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- psi MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Itálie epidemiologie MeSH
- Portugalsko epidemiologie MeSH
Leishmania braziliensis and Leishmania infantum are the causative agents of cutaneous and visceral leishmaniasis, respectively. Several aspects of the vector-parasite interaction involving gp63 and phosphoglycans have been individually assayed in different studies. However, their role under the same experimental conditions was not studied yet. Here, the roles of divalent metal chelators, anti-gp63 antibodies and purified type I phosphoglycans (PGs) were evaluated during in vitro parasite attachment to the midgut of the vector. Parasites were treated with divalent metal chelators or anti-gp63 antibodies prior to the interaction with Lutzomyia longipalpis/Lutzomyia intermedia midguts or sand fly LL-5 cells. In vitro binding system was used to examine the role of PG and gp63 in parallel. Treatment with divalent metal chelators reduced Le. infantum adhesion to the Lu. longipalpis midguts. The most effective compound (Phen) inhibited the binding in both vectors. Similar results were observed in the interaction between both Leishmania species and the cell line LL-5. Finally, parallel experiments using anti-gp63-treated parasites and PG-incubated midguts demonstrated that both approaches substantially inhibited attachment in the natural parasite-vector pairs Le. infantum/Lu. longipalpis and Le. braziliensis/Lu. intermedia. Our results suggest that gp63 and/or PG are involved in parasite attachment to the midgut of these important vectors.
- MeSH
- chelátory metabolismus MeSH
- kovy metabolismus MeSH
- Leishmania braziliensis fyziologie MeSH
- Leishmania infantum fyziologie MeSH
- metaloendopeptidasy metabolismus MeSH
- polysacharidy metabolismus MeSH
- Psychodidae parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: The recent geographical expansion of phlebotomine vectors of Leishmania infantum in the Mediterranean subregion has been attributed to ongoing climate changes. At these latitudes, the activity of sand flies is typically seasonal; because seasonal phenomena are also sensitive to general variations in climate, current phenological data sets can provide a baseline for continuing investigations on sand fly population dynamics that may impact on future scenarios of leishmaniasis transmission. With this aim, in 2011-2013 a consortium of partners from eight Mediterranean countries carried out entomological investigations in sites where L. infantum transmission was recently reported. METHODS/PRINCIPAL FINDINGS: A common protocol for sand fly collection included monthly captures by CDC light traps, complemented by sticky traps in most of the sites. Collections were replicated for more than one season in order to reduce the effects of local weather events. In each site, the trapping effort was left unchanged throughout the survey to legitimate inter-seasonal comparisons. Data from 99,000 collected specimens were analyzed, resulting in the description of seasonal dynamics of 56,000 sand flies belonging to L. infantum vector species throughout a wide geographical area, namely P. perniciosus (Portugal, Spain and Italy), P. ariasi (France), P. neglectus (Greece), P. tobbi (Cyprus and Turkey), P. balcanicus and P. kandelakii (Georgia). Time of sand fly appearance/disappearance in collections differed between sites, and seasonal densities showed variations in each site. Significant correlations were found between latitude/mean annual temperature of sites and i) the first month of sand fly appearance, that ranged from early April to the first half of June; ii) the type of density trend, varying from a single peak in July/August to multiple peaks increasing in magnitude from May through September. A 3-modal trend, recorded for P. tobbi in Cyprus, represents a novel finding for a L. infantum vector. Adults ended the activity starting from mid September through November, without significant correlation with latitude/mean annual temperature of sites. The period of potential exposure to L.infantum in the Mediterranean subregion, as inferred by adult densities calculated from 3 years, 37 sites and 6 competent vector species, was associated to a regular bell-shaped density curve having a wide peak center encompassing the July-September period, and falling between early May to late October for more than 99% of values. Apparently no risk for leishmaniasis transmission took place from December through March in the years considered. We found a common pattern of nocturnal females activity, whose density peaked between 11 pm and 2 am. CONCLUSIONS: Despite annual variations, multiple collections performed over consecutive years provided homogeneous patterns of the potential behavior of leishmaniasis vectors in selected sites, which we propose may represent sentinel areas for future monitoring. In the investigated years, higher potential risk for L. infantum transmission in the Mediterranean was identified in the June-October period (97% relative vector density), however such risk was not equally distributed throughout the region, since density waves of adults occurred earlier and were more frequent in southern territories.
- MeSH
- hmyz - vektory parazitologie fyziologie MeSH
- Leishmania infantum fyziologie MeSH
- leishmanióza epidemiologie parazitologie přenos MeSH
- lidé MeSH
- podnebí MeSH
- populační dynamika MeSH
- Psychodidae parazitologie fyziologie MeSH
- roční období MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Středomoří MeSH
The spread of leishmaniasis to areas where it was previously considered nonendemic has been recently found in the New and Old Worlds, and climate changes are suspected as a crucial factor responsible for this spread. Ambient temperature is known to significantly affect the metabolism of sand flies and their developmental times, but little is known about the effect of temperature on the Leishmania life cycle in vectors. This study assesses the effect of temperature on the development of two closely related New World Viannia species, Leishmania braziliensis and Leishmania peruviana, in the permissive vector Lutzomyia longipalpis, and on the development of New and Old World Leishmania infantum in its natural vectors Lu. longipalpis and Phlebotomus perniciosus, respectively. The mountain species L. peruviana developed well in sand fly females kept at 20 degrees C, whereas at 26 degrees C, most infections were lost during the defecation ofbloodmeal remains; this suggests an adaptation to the slower metabolism of sand flies living at lower ambient temperature. On the contrary, L. infantum and L. braziliensis developed well at both temperatures tested; heavy late-stage infections were observed in a majority of sand fly females maintained at 20 degrees C as well 26 degrees C. Frequent fully developed infections of L. infantum and L. braziliensis at 20 degrees C suggest a certain risk of the spread of these two Leishmania species to higher latitudes and altitudes.
- MeSH
- druhová specificita MeSH
- klimatické změny MeSH
- Leishmania braziliensis růst a vývoj fyziologie MeSH
- Leishmania infantum růst a vývoj fyziologie MeSH
- Leishmania růst a vývoj fyziologie MeSH
- Phlebotomus parazitologie MeSH
- Psychodidae parazitologie MeSH
- teplota MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- ženské pohlaví MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
Leishmaniases are serious parasitic diseases the etiological organisms of which are transmitted by insect vectors, phlebotominae sand flies. Two sand fly species, Phlebotomus papatasi and P. sergenti, display remarkable specificity for Leishmania parasites they transmit in nature, but many others are broadly permissive to the development of different Leishmania species. Previous studies have suggested that in 'specific' vectors the successful parasite development is mediated by parasite surface glycoconjugates and sand fly lectins, however we show here that interactions involving 'permissive' sand flies utilize another molecules. We did find that the abundant surface glycoconjugate lipophosphoglycan, essential for attachment of Leishmania major in the specific vector P. papatasi, was not required for parasite adherence or survival in the permissive vectors P. arabicus and Lutzomyia longipalpis. Attachment in several permissive sand fly species instead correlated with the presence of midgut glycoproteins bearing terminal N-acetyl-galactosamine and with the occurrence of a lectin-like activity on Leishmania surface. This new binding modality has important implications for parasite transmission and evolution. It may contribute to the successful spreading of Leishmania due to their adaptation into new vectors, namely transmission of L. infantum by Lutzomyia longipalpis; this event led to the establishment of L. infantum/chagasi in Latin America.
- MeSH
- acetylgalaktosamin metabolismus MeSH
- financování organizované MeSH
- glykoproteiny chemie metabolismus MeSH
- glykosfingolipidy metabolismus MeSH
- hmyz - vektory MeSH
- Leishmania infantum fyziologie MeSH
- Leishmania klasifikace růst a vývoj MeSH
- Phlebotomus klasifikace parazitologie MeSH
- Psychodidae klasifikace parazitologie MeSH
- trávicí systém parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH