BACKGROUND: Critical care of patients on extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) with acute brain injury (ABI) is notable for a lack of high-quality clinical evidence. Here, we offer guidelines for neurological care (neurological monitoring and management) of adults during and after ECMO support. METHODS: These guidelines are based on clinical practice consensus recommendations and scientific statements. We convened an international multidisciplinary consensus panel including 30 clinician-scientists with expertise in ECMO from all chapters of the Extracorporeal Life Support Organization (ELSO). We used a modified Delphi process with three rounds of voting and asked panelists to assess the recommendation levels. RESULTS: We identified five key clinical areas needing guidance: (1) neurological monitoring, (2) post-cannulation early physiological targets and ABI, (3) neurological therapy including medical and surgical intervention, (4) neurological prognostication, and (5) neurological follow-up and outcomes. The consensus produced 30 statements and recommendations regarding key clinical areas. We identified several knowledge gaps to shape future research efforts. CONCLUSIONS: The impact of ABI on morbidity and mortality in ECMO patients is significant. Particularly, early detection and timely intervention are crucial for improving outcomes. These consensus recommendations and scientific statements serve to guide the neurological monitoring and prevention of ABI, and management strategy of ECMO-associated ABI.
- Klíčová slova
- Acute brain injury, ECMO, Guidelines, ICU care, Neurological care, Neurological outcomes, Neuromonitoring, Stroke,
- MeSH
- delfská metoda MeSH
- dospělí MeSH
- konsensus * MeSH
- lidé MeSH
- mimotělní membránová oxygenace * metody normy MeSH
- monitorování fyziologických funkcí metody normy MeSH
- poranění mozku terapie patofyziologie MeSH
- Check Tag
- dospělí MeSH
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- přehledy MeSH
INTRODUCTION: Airway management is a critical component of out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) resuscitation. The primary aim of this study was to describe pre-hospital airway management in adult patients post-OHCA. Secondary aims were to investigate whether tracheal intubation (TI) versus use of supraglottic airway device (SGA) was associated with patients' outcomes, including ventilator-free days within 26 days of randomization, 6 months neurological outcome and mortality. METHODS: Secondary analysis of the Target Temperature Management-2 (TTM2) trial conducted in 13 countries, including adult patients with OHCA and return of spontaneous circulation, with data available on pre-hospital airway management. A multivariate logistic regression model with backward stepwise selection was employed to assess whether TI versus SGA was associated with outcomes. RESULTS: Of the 1900 TTM2 trial patients, 1702 patients (89.5%) were included, with a mean age of 64 years (Standard Deviation, SD = 13.53); 79.1% were males. Pre-hospital airway management was SGA in 484 (28.4%), and TI in 1218 (71.6%) patients. At hospital admission, 87.8% of patients with SGA and 98.5% with TI were mechanically ventilated (p < 0.001). In the multivariate analysis, TI in comparison with SGA was not independently associated with an increase in ventilator-free days within 26 days of randomization, improved neurological outcomes, or decreased mortality. The hazard ratio for mortality with TI vs. SGA was 1.06, 95%Confidence Interval (CI) 0.88-1.28, p = 0.54. CONCLUSIONS: In the multicentre randomized TTM2-trial including patients with OHCA, most patients received prehospital endotracheal intubation to manage their airway. The choice of pre-hospital airway device was not independently associated with patient clinical outcomes. TRIAL REGISTRATION NUMBER: NCT02908308.
- Klíčová slova
- Airway devices, Airway management, Cardiac arrest, Outcome, endotracheal intubation, Supraglottic device,
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: We aimed to estimate the effect of extracorporeal cardiopulmonary resuscitation (ECPR) on neurological outcome and mortality, when compared to conventional cardiopulmonary resuscitation (CCPR), using an individual patient data meta-analysis (IPDMA). METHODS: A systematic literature search was performed up to the 20th of October 2022 in the PubMed, EMBASE and CENTRAL databases. For observational studies with unmatched populations, a propensity score including age, location of arrest and initial rhythm was used to match ECPR and CCPR patients in a 1:1 ratio. The primary and secondary outcomes were unfavorable neurological outcome (Cerebral Performance Category of 3-5) and mortality, respectively, which were both collected at different time-points. RESULTS: Data from 17 studies, including 2064 matched cardiac arrest (CA) patients (1031 ECPR and 1033 CCPR cases) were included. In comparison to CCPR, ECPR was associated with a decreased odds of unfavorable neurological outcome (847, 82.2% vs. 897, 86.8% - OR 0.68 [95%CI 0.53-0.87]; p = 0.002) and death (803, 77.9% vs. 860, 83.3% - OR 0.68 [95%CI 0.54-0.86]; p = 0.001). These results were consistent across most of the prespecified subgroups. Moreover, the odds of both unfavorable neurological outcome and mortality were significantly influenced by initial rhythm, cause of arrest and combinations of lactate levels on admission and duration of resuscitation. CONCLUSIONS: This IPDMA showed that ECPR was associated with significantly lower rates of unfavorable neurological outcome and mortality in refractory CA. The overall effect could be influenced by CA characteristics and the severity of the initial injury.
- Klíčová slova
- Cardiac arrest, ECPR, Meta-analysis, Outcome,
- MeSH
- dospělí MeSH
- kardiopulmonální resuscitace * metody MeSH
- lidé MeSH
- mimotělní membránová oxygenace * metody MeSH
- prognóza MeSH
- srdeční zástava * terapie mortalita MeSH
- Check Tag
- dospělí MeSH
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- metaanalýza MeSH
- systematický přehled MeSH
IMPORTANCE: International guidelines recommend body temperature control below 37.8 °C in unconscious patients with out-of-hospital cardiac arrest (OHCA); however, a target temperature of 33 °C might lead to better outcomes when the initial rhythm is nonshockable. OBJECTIVE: To assess whether hypothermia at 33 °C increases survival and improves function when compared with controlled normothermia in unconscious adults resuscitated from OHCA with initial nonshockable rhythm. DATA SOURCES: Individual patient data meta-analysis of 2 multicenter, randomized clinical trials (Targeted Normothermia after Out-of-Hospital Cardiac Arrest [TTM2; NCT02908308] and HYPERION [NCT01994772]) with blinded outcome assessors. Unconscious patients with OHCA and an initial nonshockable rhythm were eligible for the final analysis. STUDY SELECTION: The study cohorts had similar inclusion and exclusion criteria. Patients were randomized to hypothermia (target temperature 33 °C) or normothermia (target temperature 36.5 to 37.7 °C), according to different study protocols, for at least 24 hours. Additional analyses of mortality and unfavorable functional outcome were performed according to age, sex, initial rhythm, presence or absence of shock on admission, time to return of spontaneous circulation, lactate levels on admission, and the cardiac arrest hospital prognosis score. DATA EXTRACTION AND SYNTHESIS: Only patients who experienced OHCA and had a nonshockable rhythm with all causes of cardiac arrest were included. Variables from the 2 studies were available from the original data sets and pooled into a unique database and analyzed. Clinical outcomes were harmonized into a single file, which was checked for accuracy of numbers, distributions, and categories. The last day of follow-up from arrest was recorded for each patient. Adjustment for primary outcome and functional outcome was performed using age, gender, time to return of spontaneous circulation, and bystander cardiopulmonary resuscitation. MAIN OUTCOMES AND MEASURES: The primary outcome was mortality at 3 months; secondary outcomes included unfavorable functional outcome at 3 to 6 months, defined as a Cerebral Performance Category score of 3 to 5. RESULTS: A total of 912 patients were included, 490 from the TTM2 trial and 422 from the HYPERION trial. Of those, 442 had been assigned to hypothermia (48.4%; mean age, 65.5 years; 287 males [64.9%]) and 470 to normothermia (51.6%; mean age, 65.6 years; 327 males [69.6%]); 571 patients had a first monitored rhythm of asystole (62.6%) and 503 a presumed noncardiac cause of arrest (55.2%). At 3 months, 354 of 442 patients in the hypothermia group (80.1%) and 386 of 470 patients in the normothermia group (82.1%) had died (relative risk [RR] with hypothermia, 1.04; 95% CI, 0.89-1.20; P = .63). On the last day of follow-up, 386 of 429 in the hypothermia group (90.0%) and 413 of 463 in the normothermia group (89.2%) had an unfavorable functional outcome (RR with hypothermia, 0.99; 95% CI, 0.87-1.15; P = .97). The association of hypothermia with death and functional outcome was consistent across the prespecified subgroups. CONCLUSIONS AND RELEVANCE: In this individual patient data meta-analysis, including unconscious survivors from OHCA with an initial nonshockable rhythm, hypothermia at 33 °C did not significantly improve survival or functional outcome.
- MeSH
- bezvědomí MeSH
- dospělí MeSH
- hypotermie * MeSH
- kardiopulmonální resuscitace * MeSH
- lidé MeSH
- prognóza MeSH
- senioři MeSH
- terapeutická hypotermie * metody MeSH
- zástava srdce mimo nemocnici * terapie MeSH
- Check Tag
- dospělí MeSH
- lidé MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- senioři MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- komentáře MeSH
OBJECTIVES: Peripheral venoarterial extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) with femoral access is obtained through unilateral or bilateral groin cannulation. Whether one cannulation strategy is associated with a lower risk for limb ischemia remains unknown. We aim to assess if one strategy is preferable. DESIGN: A retrospective cohort study based on the Extracorporeal Life Support Organization registry. SETTING: ECMO centers worldwide included in the Extracorporeal Life Support Organization registry. PATIENTS: All adult patients (≥ 18 yr) who received peripheral venoarterial ECMO with femoral access and were included from 2014 to 2020. INTERVENTIONS: Unilateral or bilateral femoral cannulation. MEASUREMENTS AND MAIN RESULTS: The primary outcome was the occurrence of limb ischemia defined as a composite endpoint including the need for a distal perfusion cannula (DPC) after 6 hours from implantation, compartment syndrome/fasciotomy, amputation, revascularization, and thrombectomy. Secondary endpoints included bleeding at the peripheral cannulation site, need for vessel repair, vessel repair after decannulation, and in-hospital death. Propensity score matching was performed to account for confounders. Overall, 19,093 patients underwent peripheral venoarterial ECMO through unilateral ( n = 11,965) or bilateral ( n = 7,128) femoral cannulation. Limb ischemia requiring any intervention was not different between both groups (bilateral vs unilateral: odds ratio [OR], 0.92; 95% CI, 0.82-1.02). However, there was a lower rate of compartment syndrome/fasciotomy in the bilateral group (bilateral vs unilateral: OR, 0.80; 95% CI, 0.66-0.97). Bilateral cannulation was also associated with lower odds of cannulation site bleeding (bilateral vs unilateral: OR, 0.87; 95% CI, 0.76-0.99), vessel repair (bilateral vs unilateral: OR, 0.55; 95% CI, 0.38-0.79), and in-hospital mortality (bilateral vs unilateral: OR, 0.85; 95% CI, 0.81-0.91) compared with unilateral cannulation. These findings were unchanged after propensity matching. CONCLUSIONS: This study showed no risk reduction for overall limb ischemia-related events requiring DPC after 6 hours when comparing bilateral to unilateral femoral cannulation in peripheral venoarterial ECMO. However, bilateral cannulation was associated with a reduced risk for compartment syndrome/fasciotomy, lower rates of bleeding and vessel repair during ECMO, and lower in-hospital mortality.
- MeSH
- arteria femoralis MeSH
- dospělí MeSH
- ischemie etiologie MeSH
- kompartment syndrom * MeSH
- lidé MeSH
- mimotělní membránová oxygenace * metody MeSH
- mortalita v nemocnicích MeSH
- periferní katetrizace * metody MeSH
- retrospektivní studie MeSH
- rizikové faktory MeSH
- Check Tag
- dospělí MeSH
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: Refractory out-of-hospital cardiac arrest (OHCA) treated with standard advanced cardiac life support (ACLS) has poor outcomes. Transport to hospital followed by in-hospital extracorporeal cardiopulmonary resuscitation (ECPR) initiation may improve outcomes. We performed a pooled individual patient data analysis of two randomised controlled trials evaluating ECPR based approach in OHCA. METHODS: The individual patient data from two published randomised controlled trials (RCTs) were pooled: ARREST (enrolled Aug 2019-June 2020; NCT03880565) and PRAGUE-OHCA (enrolled March 1, 2013-Oct 25, 2020; NCT01511666). Both trials enrolled patients with refractory OHCA and compared: intra-arrest transport with in-hospital ECPR initiation (invasive approach) versus continued standard ACLS. The primary outcome was 180-day survival with favourable neurological outcome (defined as Cerebral Performance Category 1-2). Secondary outcomes included: cumulative survival at 180 days, 30-day favourable neurological survival, and 30-day cardiac recovery. Risk of bias in each trial was assessed by two independent reviewers using the Cochrane risk-of-bias tool. Heterogeneity was assessed via Forest plots. FINDINGS: The two RCTs included 286 patients. Of those randomised to the invasive (n = 147) and standard (n = 139) groups, respectively: the median age was 57 (IQR 47-65) and 58 years (IQR 48-66), and the median duration of resuscitation was 58 (IQR 43-69) and 49 (IQR 33-71) minutes (p = 0.17). In a modified intention to treat analysis, 45 (32.4%) in the invasive and 29 (19.7%) patients in the standard arm survived to 180 days with a favourable neurological outcome [absolute difference (AD), 95% CI: 12.7%, 2.6-22.7%, p = 0.015]. Forty-seven (33.8%) and 33 (22.4%) patients survived to 180 days [HR 0.59 (0.43-0.81); log rank test p = 0.0009]. At 30 days, 44 (31.7%) and 24 (16.3%) patients had favourable neurological outcome (AD 15.4%, 5.6-25.1%, p = 0.003), 60 (43.2%), and 46 (31.3%) patients had cardiac recovery (AD: 11.9%, 0.7-23%, p = 0.05), in the invasive and standard arms, respectively. The effect was larger in patients presenting with shockable rhythms (AD 18.8%, 7.6-29.4; p = 0.01; HR 2.26 [1.23-4.15]; p = 0.009) and prolonged CPR (>45 min; HR 3.99 (1.54-10.35); p = 0.005). INTERPRETATION: In patients with refractory OHCA, the invasive approach significantly improved 30- and 180-day neurologically favourable survival. FUNDING: None.
- Klíčová slova
- Cardiac arrest, Extracorporeal circulation, Invasive, Resuscitation,
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: Adverse neurological events during extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) are common and may be associated with devastating consequences. Close monitoring, early identification and prompt intervention can mitigate early and late neurological morbidity. Neuromonitoring and neurocognitive/neurodevelopmental follow-up are critically important to optimize outcomes in both adults and children. OBJECTIVE: To assess current practice of neuromonitoring during ECMO and neurocognitive/neurodevelopmental follow-up after ECMO across Europe and to inform the development of neuromonitoring and follow-up guidelines. METHODS: The EuroELSO Neurological Monitoring and Outcome Working Group conducted an electronic, web-based, multi-institutional, multinational survey in Europe. RESULTS: Of the 211 European ECMO centres (including non-ELSO centres) identified and approached in 23 countries, 133 (63%) responded. Of these, 43% reported routine neuromonitoring during ECMO for all patients, 35% indicated selective use, and 22% practiced bedside clinical examination alone. The reported neuromonitoring modalities were NIRS (n = 88, 66.2%), electroencephalography (n = 52, 39.1%), transcranial Doppler (n = 38, 28.5%) and brain injury biomarkers (n = 33, 24.8%). Paediatric centres (67%) reported using cranial ultrasound, though the frequency of monitoring varied widely. Before hospital discharge following ECMO, 50 (37.6%) reported routine neurological assessment and 22 (16.5%) routinely performed neuroimaging with more paediatric centres offering neurological assessment (65%) as compared to adult centres (20%). Only 15 (11.2%) had a structured longitudinal follow-up pathway (defined followup at regular intervals), while 99 (74.4%) had no follow-up programme. The majority (n = 96, 72.2%) agreed that there should be a longitudinal structured follow-up for ECMO survivors. CONCLUSIONS: This survey demonstrated significant variability in the use of different neuromonitoring modalities during and after ECMO. The perceived importance of neuromonitoring and follow-up was noted to be very high with agreement for a longitudinal structured follow-up programme, particularly in paediatric patients. Scientific society endorsed guidelines and minimum standards should be developed to inform local protocols.
- Klíčová slova
- brain function, long-term follow-up, longitudinal pathway, mechanical circulatory support, neurocognitive, neurological outcomes, neuropsychological,
- MeSH
- dítě MeSH
- dospělí MeSH
- lidé MeSH
- mimotělní membránová oxygenace * škodlivé účinky MeSH
- poranění mozku * MeSH
- Check Tag
- dítě MeSH
- dospělí MeSH
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Evropa MeSH
BACKGROUND: Extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) has been widely used in patients with COVID-19, but uncertainty remains about the determinants of in-hospital mortality and data on post-discharge outcomes are scarce. The aims of this study were to investigate the variables associated with in-hospital outcomes in patients who received ECMO during the first wave of COVID-19 and to describe the status of patients 6 months after ECMO initiation. METHODS: EuroECMO-COVID is a prospective, multicentre, observational study developed by the European Extracorporeal Life Support Organization. This study was based on data from patients aged 16 years or older who received ECMO support for refractory COVID-19 during the first wave of the pandemic-from March 1 to Sept 13, 2020-at 133 centres in 21 countries. In-hospital mortality and mortality 6 months after ECMO initiation were the primary outcomes. Mixed-Cox proportional hazards models were used to investigate associations between patient and management-related variables (eg, patient demographics, comorbidities, pre-ECMO status, and ECMO characteristics and complications) and in-hospital deaths. Survival status at 6 months was established through patient contact or institutional charts review. This study is registered with ClinicalTrials.gov, NCT04366921, and is ongoing. FINDINGS: Between March 1 and Sept 13, 2020, 1215 patients (942 [78%] men and 267 [22%] women; median age 53 years [IQR 46-60]) were included in the study. Median ECMO duration was 15 days (IQR 8-27). 602 (50%) of 1215 patients died in hospital, and 852 (74%) patients had at least one complication. Multiorgan failure was the leading cause of death (192 [36%] of 528 patients who died with available data). In mixed-Cox analyses, age of 60 years or older, use of inotropes and vasopressors before ECMO initiation, chronic renal failure, and time from intubation to ECMO initiation of 4 days or more were associated with higher in-hospital mortality. 613 patients did not die in hospital, and 547 (95%) of 577 patients for whom data were available were alive at 6 months. 102 (24%) of 431 patients had returned to full-time work at 6 months, and 57 (13%) of 428 patients had returned to part-time work. At 6 months, respiratory rehabilitation was required in 88 (17%) of 522 patients with available data, and the most common residual symptoms included dyspnoea (185 [35%] of 523 patients) and cardiac (52 [10%] of 514 patients) or neurocognitive (66 [13%] of 512 patients) symptoms. INTERPRETATION: Patient's age, timing of cannulation (<4 days vs ≥4 days from intubation), and use of inotropes and vasopressors are essential factors to consider when analysing the outcomes of patients receiving ECMO for COVID-19. Despite post-discharge survival being favourable, persisting long-term symptoms suggest that dedicated post-ECMO follow-up programmes are required. FUNDING: None.
- MeSH
- COVID-19 * terapie MeSH
- lidé středního věku MeSH
- lidé MeSH
- mimotělní membránová oxygenace * MeSH
- následná péče MeSH
- nemocnice MeSH
- novorozenec MeSH
- propuštění pacienta MeSH
- prospektivní studie MeSH
- retrospektivní studie MeSH
- Check Tag
- lidé středního věku MeSH
- lidé MeSH
- mužské pohlaví MeSH
- novorozenec MeSH
- ženské pohlaví MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- multicentrická studie MeSH
- pozorovací studie MeSH
PURPOSE: To identify patient, disease and organizational factors associated with decisions to forgo life-sustaining therapies (DFLSTs) in critically ill immunocompromised patients admitted to the intensive care unit (ICU) for acute respiratory failure. MATERIAL AND METHODS: We performed a secondary analysis of the international EFRAIM prospective study, which enrolled 1611 immunocompromised patients with acute respiratory failure admitted to 68 ICUs in 16 countries between October 2015 and June 2016. Multivariate logistic analysis was performed to identify independent predictors of DFLSTs. RESULTS: The main causes of immunosuppression were hematological malignancies (50%) and solid tumor (38%). Patients had a median age of 63 yo (54-71). A pulmonologist was involved in the patient management in 38% of cases. DFLSTs had been implemented in 28% of the patients. The following variables were independently associated with DFLSTs: 1) patient-related: older age (OR 1.02 per one year increase, 95% confidence interval(CI) 1.01-1.03,P < 0.001), poor performance status (OR 2.79, 95% CI 1.98-3.93, P < 0.001); 2) disease-related: shock (OR 2.00, 95% CI 1.45-2.75, P < 0.001), liver failure (OR 1.59, 95% CI 1.14-2.21, P = 0.006), invasive mechanical ventilation (OR 1.79, 95% CI 1.31-2.46, P < 0.001); 3) organizational: having a pulmonologist involved in patient management (OR 1.85, 95% CI 1.36-2.52, P < 0.001), and the presence of a critical care outreach services (OR 1.63, 95% CI 1.11-2.38, P = 0.012). CONCLUSIONS: A DFLST is made in one in four immunocompromised patient admitted to the ICU for acute respiratory failure. Involving a pulmonologist in patient's management is associated with less non beneficial care.
- Klíčová slova
- Decisions to forgo life-sustaining therapies, Hematological malignancies, Pneumocystis, Systemic diseases, Transplantation,
- MeSH
- hostitel s imunodeficiencí MeSH
- jednotky intenzivní péče MeSH
- lidé MeSH
- prospektivní studie MeSH
- respirační insuficience * terapie MeSH
- smrt MeSH
- syndrom dechové tísně * terapie MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: The evidence for temperature control for comatose survivors of cardiac arrest is inconclusive. Controversy exists as to whether the effects of hypothermia differ per the circumstances of the cardiac arrest or patient characteristics. METHODS: An individual patient data meta-analysis of the Targeted Temperature Management at 33°C versus 36°C after Cardiac Arrest (TTM) and Hypothermia versus Normothermia after Out-of-Hospital Cardiac Arrest (TTM2) trials was conducted. The intervention was hypothermia at 33°C and the comparator was normothermia. The primary outcome was all-cause mortality at 6 months. Secondary outcomes included poor functional outcome (modified Rankin scale score of 4 to 6) at 6 months. Predefined subgroups based on the design variables in the original trials were tested for interaction with the intervention as follows: age (older or younger than the median), sex (female or male), initial cardiac rhythm (shockable or nonshockable), time to return of spontaneous circulation (above or below the median), and circulatory shock on admission (presence or absence). RESULTS: The primary analyses included 2800 patients, with 1403 assigned to hypothermia and 1397 to normothermia. Death occurred for 691 of 1398 participants (49.4%) in the hypothermia group and 666 of 1391 participants (47.9%) in the normothermia group (relative risk with hypothermia, 1.03; 95% confidence interval [CI], 0.96 to 1.11; P=0.41). A poor functional outcome occurred for 733 of 1350 participants (54.3%) in the hypothermia group and 718 of 1330 participants (54.0%) in the normothermia group (relative risk with hypothermia, 1.01; 95% CI, 0.94 to 1.08; P=0.88). Outcomes were consistent in the predefined subgroups. CONCLUSIONS: Hypothermia at 33°C did not decrease 6-month mortality compared with normothermia after out-of-hospital cardiac arrest. (Funded by Vetenskapsrådet; ClinicalTrials.gov numbers NCT02908308 and NCT01020916.)
- MeSH
- hypotermie * MeSH
- lidé MeSH
- srdeční zástava * terapie MeSH
- tělesná teplota MeSH
- teplota MeSH
- terapeutická hypotermie * MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- metaanalýza MeSH