Recent surveys of marine microbial diversity have identified a previously unrecognized lineage of diplonemid protists as being among the most diverse heterotrophic eukaryotes in global oceans. Despite their monophyly (and assumed importance), they lack a formal taxonomic description, and are informally known as deep-sea pelagic diplonemids (DSPDs) or marine diplonemids. Recently, we documented morphology and molecular sequences from several DSPDs, one of which is particularly widespread and abundant in environmental sequence data. To simplify the communication of future work on this important group, here we formally propose to erect the family Eupelagonemidae to encompass this clade, as well as a formal genus and species description for the apparently most abundant phylotype, Eupelagonema oceanica, for which morphological information and single-cell amplified genome data are currently available.
- MeSH
- Euglenozoa klasifikace cytologie genetika MeSH
- fylogeneze MeSH
- RNA protozoální analýza MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
This revision of the classification of eukaryotes follows that of Adl et al., 2012 [J. Euk. Microbiol. 59(5)] and retains an emphasis on protists. Changes since have improved the resolution of many nodes in phylogenetic analyses. For some clades even families are being clearly resolved. As we had predicted, environmental sampling in the intervening years has massively increased the genetic information at hand. Consequently, we have discovered novel clades, exciting new genera and uncovered a massive species level diversity beyond the morphological species descriptions. Several clades known from environmental samples only have now found their home. Sampling soils, deeper marine waters and the deep sea will continue to fill us with surprises. The main changes in this revision are the confirmation that eukaryotes form at least two domains, the loss of monophyly in the Excavata, robust support for the Haptista and Cryptista. We provide suggested primer sets for DNA sequences from environmental samples that are effective for each clade. We have provided a guide to trophic functional guilds in an appendix, to facilitate the interpretation of environmental samples, and a standardized taxonomic guide for East Asian users.
Marine alveolates (MALVs) are diverse and widespread early-branching dinoflagellates, but most knowledge of the group comes from a few cultured species that are generally not abundant in natural samples, or from diversity analyses of PCR-based environmental SSU rRNA gene sequences. To more broadly examine MALV genomes, we generated single cell genome sequences from seven individually isolated cells. Genes expected of heterotrophic eukaryotes were found, with interesting exceptions like presence of proteorhodopsin and vacuolar H+-pyrophosphatase. Phylogenetic analysis of concatenated SSU and LSU rRNA gene sequences provided strong support for the paraphyly of MALV lineages. Dinoflagellate viral nucleoproteins were found only in MALV groups that branched as sister to dinokaryotes. Our findings indicate that multiple independent origins of several characteristics early in dinoflagellate evolution, such as a parasitic life style, underlie the environmental diversity of MALVs, and suggest they have more varied trophic modes than previously thought.
Environmental sequencing has greatly expanded our knowledge of micro-eukaryotic diversity and ecology by revealing previously unknown lineages and their distribution. However, the value of these data is critically dependent on the quality of the reference databases used to assign an identity to environmental sequences. Existing databases contain errors and struggle to keep pace with rapidly changing eukaryotic taxonomy, the influx of novel diversity, and computational challenges related to assembling the high-quality alignments and trees needed for accurate characterization of lineage diversity. EukRef (eukref.org) is an ongoing community-driven initiative that addresses these challenges by bringing together taxonomists with expertise spanning the eukaryotic tree of life and microbial ecologists, who use environmental sequence data to develop reliable reference databases across the diversity of microbial eukaryotes. EukRef organizes and facilitates rigorous mining and annotation of sequence data by providing protocols, guidelines, and tools. The EukRef pipeline and tools allow users interested in a particular group of microbial eukaryotes to retrieve all sequences belonging to that group from International Nucleotide Sequence Database Collaboration (INSDC) (GenBank, the European Nucleotide Archive [ENA], or the DNA DataBank of Japan [DDBJ]), to place those sequences in a phylogenetic tree, and to curate taxonomic and environmental information for the group. We provide guidelines to facilitate the process and to standardize taxonomic annotations. The final outputs of this process are (1) a reference tree and alignment, (2) a reference sequence database, including taxonomic and environmental information, and (3) a list of putative chimeras and other artifactual sequences. These products will be useful for the broad community as they become publicly available (at eukref.org) and are shared with existing reference databases.
- MeSH
- Ciliophora genetika MeSH
- databáze genetické MeSH
- datové kurátorství * MeSH
- Eukaryota klasifikace genetika MeSH
- fylogeneze * MeSH
- genetická variace * MeSH
- RNA ribozomální genetika MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Research Support, U.S. Gov't, Non-P.H.S. MeSH
Apicomplexans are a group of obligate intracellular parasites, but their retention of a relict non-photosynthetic plastid reveals that they evolved from free-living photosynthetic ancestors. The closest relatives of apicomplexans include photosynthetic chromerid algae (e.g., Chromera and Vitrella), non-photosynthetic colpodellid predators (e.g., Colpodella) and several environmental clades collectively called Apicomplexan-Related Lineages (ARLs). Here we investigate the global distribution and inferred ecology of the ARLs by expansively searching for apicomplexan-related plastid small ribosomal subunit (SSU) genes in large-scale high-throughput bacterial amplicon surveys. Searching more than 220 million sequences from 224 geographical sites worldwide revealed 94 324 ARL plastid SSU sequences. Meta-analyses confirm that all ARLs are coral reef associated and not to marine environments generally, but only a subset is actually associated with coral itself. Most unexpectedly, Chromera was found exclusively in coral biogenous sediments, and not within coral tissue, indicating that it is not a coral symbiont, as typically thought. In contrast, ARL-V is the most diverse, geographically widespread and abundant of all ARL clades and is strictly associated with coral tissue and mucus. ARL-V was found in 19 coral species in reefs, including azooxanthellate corals at depths greater than 500 m. We suggest this is indicative of a parasitic or commensal relationship, and not of photosynthetic symbiosis, further underscoring the importance of isolating ARL-V and determining its relationship with the coral host.
- MeSH
- Alveolata genetika fyziologie MeSH
- Apicomplexa klasifikace fyziologie MeSH
- biodiverzita MeSH
- genom protozoální genetika MeSH
- geologické sedimenty MeSH
- interakce hostitele a parazita MeSH
- korálnatci parazitologie MeSH
- korálové útesy MeSH
- malé podjednotky ribozomu MeSH
- plastidy genetika MeSH
- protozoální geny genetika MeSH
- RNA ribozomální 16S genetika MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
Pseudotrichonympha is a large and structurally complex genus of parabasalian protists that play a key role in the digestion of lignocellulose in the termite hindgut. Like many termite symbionts, it has a conspicuous body plan that makes genus-level identification relatively easy, but species-level diversity of Pseudotrichonympha is understudied. Molecular surveys have suggested the diversity is much greater than the current number of described species, and that many "species" described in multiple hosts are in fact different, but gene sequences from formally described species remain a rarity. Here we describe three new species from Coptotermes and Prorhinotermes hosts, including small subunit ribosomal RNA (SSU rRNA) sequences from single cells. Based on host identification by morphology and DNA barcoding, as well as the morphology and phylogenetic position of each symbiont, all three represent new Pseudotrichonympha species: P. leei, P. lifesoni, and P. pearti. Pseudotrichonympha leei and P. lifesoni, both from Coptotermes, are closely related to other Coptotermes symbionts including the type species, P. hertwigi. Pseudotrichonympha pearti is the outlier of the trio, more distantly related to P. leei and P. lifesoni than they are to one another, and contains unique features, including an unusual rotating intracellular structure of unknown function.
Members of the genus Trichonympha are among the most well-known, recognizable and widely distributed parabasalian symbionts of lower termites and the wood-eating cockroach species of the genus Cryptocercus. Nevertheless, the species diversity of this genus is largely unknown. Molecular data have shown that the superficial morphological similarities traditionally used to identify species are inadequate, and have challenged the view that the same species of the genus Trichonympha can occur in many different host species. Ambiguities in the literature, uncertainty in identification of both symbiont and host, and incomplete samplings are limiting our understanding of the systematics, ecology and evolution of this taxon. Here we describe four closely related novel species of the genus Trichonympha collected from South American and Australian lower termites: Trichonympha hueyi sp. nov. from Rugitermes laticollis, Trichonympha deweyi sp. nov. from Glyptotermes brevicornis, Trichonympha louiei sp. nov. from Calcaritermes temnocephalus and Trichonympha webbyae sp. nov. from Rugitermes bicolor. We provide molecular barcodes to identify both the symbionts and their hosts, and infer the phylogeny of the genus Trichonympha based on small subunit rRNA gene sequences. The analysis confirms the considerable divergence of symbionts of members of the genus Cryptocercus, and shows that the two clades of the genus Trichonympha harboured by termites reflect only in part the phylogeny of their hosts.
- MeSH
- fylogeneze * MeSH
- Hypermastigia klasifikace genetika izolace a purifikace MeSH
- Isoptera mikrobiologie MeSH
- RNA protozoální genetika MeSH
- RNA ribozomální genetika MeSH
- sekvenční analýza DNA MeSH
- symbióza MeSH
- trávicí systém mikrobiologie MeSH
- zastoupení bazí MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Austrálie MeSH
- Ekvádor MeSH
- Peru MeSH
Our understanding of the origin of animals has been transformed by characterizing their most closely related, unicellular sisters: the choanoflagellates, filastereans, and ichthyosporeans. Together with animals, these lineages make up the Holozoa [1, 2]. Many traits previously considered "animal specific" were subsequently found in other holozoans [3, 4], showing that they evolved before animals, although exactly when is currently uncertain because several key relationships remain unresolved [2, 5]. Here we report the morphology and transcriptome sequencing from three novel unicellular holozoans: Pigoraptor vietnamica and Pigoraptor chileana, which are related to filastereans, and Syssomonas multiformis, which forms a new lineage with Corallochytrium in phylogenomic analyses. All three species are predatory flagellates that feed on large eukaryotic prey, and all three also appear to exhibit complex life histories with several distinct stages, including multicellular clusters. Examination of genes associated with multicellularity in animals showed that the new filastereans contain a cell-adhesion gene repertoire similar to those of other species in this group. Syssomonas multiformis possessed a smaller complement overall but does encode genes absent from the earlier-branching ichthyosporeans. Analysis of the T-box transcription factor domain showed expansion of T-box transcription factors based on combination with a non-T-box domain (a receiver domain), which has not been described outside of vertebrates. This domain and other domains we identified in all unicellular holozoans are part of the two-component signaling system that has been lost in animals, suggesting the continued use of this system in the closest relatives of animals and emphasizing the importance of studying loss of function as well as gain in major evolutionary transitions.
- MeSH
- biologická evoluce * MeSH
- Eukaryota klasifikace genetika fyziologie MeSH
- fetální proteiny genetika metabolismus MeSH
- molekulární evoluce MeSH
- predátorské chování * MeSH
- proteiny T-boxu genetika metabolismus MeSH
- RNA ribozomální 18S genetika MeSH
- signální transdukce * MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
Recent global surveys of marine biodiversity have revealed that a group of organisms known as "marine diplonemids" constitutes one of the most abundant and diverse planktonic lineages [1]. Though discovered over a decade ago [2, 3], their potential importance was unrecognized, and our knowledge remains restricted to a single gene amplified from environmental DNA, the 18S rRNA gene (small subunit [SSU]). Here, we use single-cell genomics (SCG) and microscopy to characterize ten marine diplonemids, isolated from a range of depths in the eastern North Pacific Ocean. Phylogenetic analysis confirms that the isolates reflect the entire range of marine diplonemid diversity, and comparisons to environmental SSU surveys show that sequences from the isolates range from rare to superabundant, including the single most common marine diplonemid known. SCG generated a total of ∼915 Mbp of assembled sequence across all ten cells and ∼4,000 protein-coding genes with homologs in the Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes (KEGG) orthology database, distributed across categories expected for heterotrophic protists. Models of highly conserved genes indicate a high density of non-canonical introns, lacking conventional GT-AG splice sites. Mapping metagenomic datasets [4] to SCG assemblies reveals virtually no overlap, suggesting that nuclear genomic diversity is too great for representative SCG data to provide meaningful phylogenetic context to metagenomic datasets. This work provides an entry point to the future identification, isolation, and cultivation of these elusive yet ecologically important cells. The high density of nonconventional introns, however, also portends difficulty in generating accurate gene models and highlights the need for the establishment of stable cultures and transcriptomic analyses.
- MeSH
- biodiverzita MeSH
- Euglenozoa klasifikace cytologie genetika MeSH
- fylogeneze MeSH
- genom protozoální * MeSH
- metagenomika MeSH
- plankton klasifikace cytologie genetika MeSH
- RNA protozoální genetika MeSH
- sekvence aminokyselin MeSH
- sekvenční seřazení MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- Geografické názvy
- Kalifornie MeSH
- Tichý oceán MeSH
The eukaryotic phylum Apicomplexa encompasses thousands of obligate intracellular parasites of humans and animals with immense socio-economic and health impacts. We sequenced nuclear genomes of Chromera velia and Vitrella brassicaformis, free-living non-parasitic photosynthetic algae closely related to apicomplexans. Proteins from key metabolic pathways and from the endomembrane trafficking systems associated with a free-living lifestyle have been progressively and non-randomly lost during adaptation to parasitism. The free-living ancestor contained a broad repertoire of genes many of which were repurposed for parasitic processes, such as extracellular proteins, components of a motility apparatus, and DNA- and RNA-binding protein families. Based on transcriptome analyses across 36 environmental conditions, Chromera orthologs of apicomplexan invasion-related motility genes were co-regulated with genes encoding the flagellar apparatus, supporting the functional contribution of flagella to the evolution of invasion machinery. This study provides insights into how obligate parasites with diverse life strategies arose from a once free-living phototrophic marine alga.