Dibothriocephalus ditremus and Dibothriocephalus latus are diphyllobothriidean tapeworms autochthonous to Europe. Their larval stages (plerocercoids) may seriously alter health of their intermediate fish hosts (D. ditremus) or cause intestinal diphyllobothriosis of the final human host (D. latus). Despite numerous data on the internal structure of broad tapeworms, many aspects of the morphology and physiology related to host–parasite co-existence remain unclear for these 2 species. The main objective of this work was to elucidate functional morphology of the frontal part (scolex) of plerocercoids, which is crucial for their establishment in fish tissues and for an early attachment in final hosts. The whole-mount specimens were labelled with different antibodies and examined by confocal microscope to capture their complex 3-dimensional microanatomy. Both species exhibited similar general pattern of immunofluorescent signal, although some differences were observed. In the nervous system, FMRF amide-like immunoreactivity (IR) occurred in the bi-lobed brain, 2 main nerve cords and surrounding nerve plexuses. Differences between the species were found in the structure of the brain commissures and the size of the sensilla. Synapsin IR examined in D. ditremus occurred mainly around FMRF amide-like IR brain lobes and main cords. The unexpected finding was an occurrence of FMRF amide-like IR in terminal reservoirs of secretory gland ducts and excretory canals, which has not been observed previously in any tapeworm species. This may indicate that secretory/excretory products, which play a key role in host–parasite relationships, are likely to contain FMRF amide-related peptide/s.
- MeSH
- Cestoda * MeSH
- difylobotriáza * MeSH
- Diphyllobothrium * MeSH
- FMRFamid MeSH
- lidé MeSH
- nervový systém MeSH
- ryby MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
The broad fish tapeworm, Dibothriocephalus latus (Diphyllobothriidea), is the most frequent causative agent of diphyllobothriosis, a fish-borne zoonosis, in Europe. Diphyllobothriosis is characterized by the transmission of D. latus larvae to humans via the consumption of raw, marinated, smoked or inadequately cooked fish products. The most important European foci of diphyllobothriosis have been Fennoscandia, the Baltic region, the Alpine lakes region, the Danube River region, and several endemic regions in Russia. This review provides basic data on the biology, life cycle, host specificity, methods of identification of D. latus, and a detailed summary of its occurrence in intermediate and definitive hosts in Fennoscandia and the Baltic, Alpine, and Danube regions during the last 120 years (1900-2020). Deeper insight into the unique pattern of distribution of D. latus in endemic regions is provided. The numbers of records are associated with several milestones of particular time periods. The first milestone (historical), which influenced studies on D. latus in Europe, was the period during and after World War II (1941-1950). The second milestone (epidemiological) was the decade 1981-1990, when previous massive health campaigns led to a marked decline of diphyllobothriosis in Europe and less published data on D. latus. Based on recent data, the broad fish tapeworm is either absent or present at very low prevalences in Fennoscandia and the Baltic and Danube regions, but the Alpine lakes region represents a continuous ongoing circulation of the parasite in the natural environment and humans.
The large-sized tapeworm Dibothriocephalus latus is known as the broad or fish-borne cestode of mammals that is capable to infect humans and cause diphyllobothriosis. Recently, molecular data on D. latus has been accumulating in the literature and a complete genome sequence has been published; however, little is known about the karyotype and chromosome architecture. In this study, an in-depth karyological analysis of 2 D. latus specimens was carried out. The plerocercoids originated from a perch caught in subalpine Lake Iseo (Italy) and the tapeworms were reared in hamsters. Both specimens contained cells with a highly variable number of chromosomes ranging from18 to 27. Nevertheless, the largest portion of mitotic figures (47%) showed a number corresponding to the triploid set, 3n = 27. Accordingly, the karyotype of the analyzed specimens consisted of 9 triplets of metacentric chromosomes. Fluorescence in situ hybridization (FISH) with the 18S rDNA probe clearly demonstrated the presence of 3 clusters of hybridization signals on the triplet of chromosome 7, thus confirming the triploid status of the specimens. FISH with a telomeric (TTAGGG)n probe confined hybridization signals exclusively to the terminal chromosomal regions, supporting the earlier findings that this repetitive motif is a conserved feature of tapeworm telomeres.
- MeSH
- chromozomy genetika MeSH
- cytogenetické vyšetření MeSH
- difylobotriáza parazitologie MeSH
- Diphyllobothrium genetika metabolismus MeSH
- hybridizace in situ fluorescenční MeSH
- karyotyp MeSH
- RNA helmintů analýza MeSH
- RNA ribozomální 18S analýza MeSH
- triploidie * MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
BACKGROUND: In Europe, the tapeworm Dibothriocephalus latus (syn. Diphyllobothrium latum) is a well-known etiological agent of human diphyllobothriosis, which spreads by the consumption of raw fish flesh infected by plerocercoids (tapeworm's larval stage). However, the process of parasite establishment in both intermediate and definitive hosts is poorly understood. This study was targeted mainly on the scolex (anterior part) of the plerocercoid of this species, which facilitates penetration of the parasite in intermediate paratenic fish hosts, and subsequently its attachment to the intestine of the definitive host. METHODS: Plerocercoids were isolated from the musculature of European perch (Perca fluviatilis) caught in Italian alpine lakes. Parasites were examined using confocal microscopy, scanning electron microscopy (SEM) and transmission electron microscopy (TEM). Immunofluorescence tagging was held on whole mount larvae. RESULTS: The organisation of the central and peripheral nervous system was captured in D. latus plerocercoids, including the ultrastructure of the nerve cells possessing large dense neurosecretory granules. Two types of nerve fibres run from the body surface toward the nerve plexus located in the parenchyma on each side of bothria. One type of these fibres was found to be serotoninergic and possessed large subtegumental nerve cell bodies. A well-developed gland apparatus, found throughout the plerocercoid parenchyma, produced heterogeneous granules with lucent core packed in a dense layer. Three different types of microtriches occurred on the scolex and body surface of plerocercoids of D. latus: (i) uncinate spinitriches; (ii) coniform spinitriches; and (iii) capilliform filitriches. Non-ciliated sensory receptors were observed between the distal cytoplasm of the tegument and the underlying musculature. CONCLUSIONS: Confocal laser scanning microscopy and electron microscopy (SEM and TEM) showed the detailed microanatomy of the nervous system in the scolex of plerocercoids, and also several differences in the larval stages compared with adult D. latus. These features, i.e. well-developed glandular system and massive hook-shaped uncinate spinitriches, are thus probably required for plerocercoids inhabiting fish hosts and also for their post-infection attachment in the human intestine.
- MeSH
- Diphyllobothrium anatomie a histologie ultrastruktura MeSH
- larva anatomie a histologie ultrastruktura MeSH
- mikroskopie elektronová rastrovací MeSH
- nemoci ryb parazitologie MeSH
- nervový systém ultrastruktura MeSH
- potrava z moře (živočišná) parazitologie MeSH
- transmisní elektronová mikroskopie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
The broad fish tapeworm Dibothriocephalus latus is a causative agent of human food-borne disease called diphyllobothriosis. Medical importance, scattered geographical distribution and unknown origin of D. latus in Europe and North America make this species to be an interesting model for population genetics. Microsatellite markers were originally designed by library screening using NGS approach and validated as tools for future studies on population genetics of D. latus. Out of 122 candidates selected after NGS analysis, 110 yielded PCR products of the expected size, and in 78 of them, a declared repetitive motif was confirmed by Sanger sequencing. After the fragment analysis, six loci were proved to be polymorphic and tested for observed (Ho) and expected (He) heterozygosity, and deviations from Hardy-Weinberg equilibrium (HWE). They promise future application in studies on genetic interrelationships, origin and migratory routes of this medically important emerging tapeworm.
- MeSH
- Diphyllobothrium klasifikace genetika MeSH
- genetická variace * MeSH
- genotypizační techniky metody MeSH
- mikrosatelitní repetice * MeSH
- populační genetika metody MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Evropa MeSH
- Severní Amerika MeSH
BACKGROUND: Tapeworms of the order Diphyllobothriidea are parasites of tetrapods and several species may infect man and cause neglected human disease called diphyllobothriosis. Identification of human-infecting diphyllobothriid cestodes is difficult because of their morphological uniformity, which concerns also their eggs in stool samples. METHODS: In the present study, we analysed by far the largest dataset of more than 2,000 eggs of 8 species of diphyllobothriid cestodes that may infect humans, including the most frequent human parasites Diphyllobothrium latum, D. nihonkaiense and Adenocephalus pacificus (syn. Diphyllobothrium pacificum). Size (length, width and length/width ratio) and the surface of the egg shell from naturally and experimentally infected hosts were studied using light and scanning electron microscopy. RESULTS: A high degree of intraspecific and host-related size variability has been detected, but combination of morphometrical and ultrastructural data made it possible to distinguish all of the studied species, including otherwise quite similar eggs of the 3 most common species infecting man, i.e. D. latum, D. nihonkaiense and D. dendriticum. The surface of all marine species is covered by numerous deep pits with species-specific density, whereas the surface of freshwater species is smooth or with isolated shallow hollows or wrinkles.
- MeSH
- difylobotriáza diagnóza parazitologie MeSH
- Diphyllobothrium * anatomie a histologie izolace a purifikace fyziologie MeSH
- druhová specificita MeSH
- feces parazitologie MeSH
- interakce hostitele a patogenu MeSH
- lidé MeSH
- mikroskopie elektronová rastrovací MeSH
- opomíjené nemoci diagnóza parazitologie MeSH
- ovum cytologie MeSH
- počet parazitárních vajíček * MeSH
- polarizační mikroskopie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
The most important causative agent of human diphyllobothriosis in South America, Diphyllobothrium pacificum, is transferred to the original genus Adenocephalus Nybelin, 1931; revised and redescribed on the basis of the evaluation of an extensive material collected mainly from northern fur seal, Callorhinus ursinus, from St. Paul Island, Alaska. Detailed analysis of morphological and morphometrical data shows a high variability in most of the characteristics traditionally used in diagnosis of diphyllobothriid tapeworms. Phylogenetic analyses based on newly characterised sequences of mitochondrial cytochrome c oxidase subunit 1 and nuclear large subunit ribosomal RNA genes consistently reveal Adenocephalus pacificus as a sister lineage to the clade formed of the remaining Diphyllobothrium species and other genera (Digramma, Diplogonoporus, Ligula). Despite the generally similar morphology, A. pacificus can be differentiated from the closely related taxa in the presence of transverse papilla-like tegumental protuberances distributed anteriorly, separated by narrow semicircular grooves on the ventral surface of proglottids between their anterior margin and the anterior edge of the male gonopore, and relatively small eggs. A. pacificus displays a relatively low host specificity (found in 9 of 16 otariids, and in accidental hosts such as man, dog and jackal, the latter representing a new host) and a uniquely wide geographical distribution on both hemispheres. In addition, suitability of morphological criteria used in diagnostics of diphyllobothriid cestodes is discussed.
- MeSH
- difylobotriáza veterinární MeSH
- Diphyllobothrium anatomie a histologie genetika ultrastruktura MeSH
- fylogeneze MeSH
- lachtani rodu Arctocephalus a Callorhinus parazitologie MeSH
- mikroskopie elektronová rastrovací MeSH
- průzkumy a dotazníky MeSH
- respirační komplex IV genetika MeSH
- velké ribozomální podjednotky genetika MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- Geografické názvy
- Aljaška MeSH
In the present study, the process of vitellogenesis of one of the most prolific organisms, the broad tapeworm, Diphyllobothrium latum, the causative agent of human diphyllobothriosis, was studied for the first time using transmission electron microscopy. Cytochemical staining with periodic acid-thiosemicarbazide-silver proteinate for detection of glycogen was applied. Starting from the periphery toward the center of the vitelline follicle four stages of vitellocytes are differentiated: immature vitellocytes, early maturing vitellocytes, advanced maturing and mature vitellocytes. Differentiation into mature vitellocytes involves the formation of shell globule clusters containing shell globules, large amount of saturated lipid droplets and glycogen. A peculiar ultrastructural feature of D. latum vitellogenesis is the presence of lamellar bodies in the cytoplasm of mature vitellocytes. This feature is similar to that present in the closely related caryophyllideans and spathebothriideans. Despite the great similarity observed in the embryonic development of diphylobothriideans, caryophyllideans and spathebothriideans, and the fact that their vitellocytes share a feature not reported from other cestode groups, there are substantial differences in the morphology of vitelline clusters, types, amount and localization of their nutritive reserves.
BACKGROUND: A total number of 14 valid species of Diphyllobothrium tapeworms have been described in literature to be capable of causing diphyllobothriosis, with D. latum being the major causative agent of all human infections. However, recent data indicate that some of these infections, especially when diagnosed solely on the basis of morphology, have been identified with this causative agent incorrectly, confusing other Diphyllobothrium species with D. latum. Another widely distributed species, D. dendriticum, has never been considered as a frequent parasite of man, even though it is found commonly throughout arctic and subarctic regions parasitizing piscivorous birds and mammals. Recent cases of Europeans infected with this cestode called into question the actual geographic distribution of this tapeworm, largely ignored by medical parasitologists. METHODOLOGY AND RESULTS: On the basis of revision of more than 900 available references and a description and revision of recent European human cases using morphological and molecular (cox1) data supplemented by newly characterized D. dendriticum sequences, we updated the current knowledge of the life-cycle, geographic distribution, epidemiological status, and molecular diagnostics of this emerging causal agent of zoonotic disease of man. CONCLUSIONS: The tapeworm D. dendriticum represents an example of a previously neglected, probably underdiagnosed parasite of man with a potential to spread globally. Recent cases of diphyllobothriosis caused by D. dendriticum in Europe (Netherlands, Switzerland and Czech Republic), where the parasite has not been reported previously, point out that causative agents of diphyllobothriosis and other zoonoses can be imported throughout the world. Molecular tools should be used for specific and reliable parasite diagnostics, and also rare or non-native species should be considered. This will considerably help improve our knowledge of the distribution and epidemiology of these human parasites.
- MeSH
- diagnostické techniky molekulární MeSH
- difylobotriáza epidemiologie parazitologie MeSH
- Diphyllobothrium izolace a purifikace fyziologie MeSH
- lékařská topografie MeSH
- lidé MeSH
- molekulární epidemiologie MeSH
- objevující se infekční nemoci epidemiologie parazitologie MeSH
- opomíjené nemoci epidemiologie parazitologie MeSH
- zvířata MeSH
- Check Tag
- lidé MeSH
- zvířata MeSH
- Publikační typ
- časopisecké články MeSH
- práce podpořená grantem MeSH
- přehledy MeSH